အိပ္ရာကႏိုးလာကတည္းက မတင္မက်ျဖစ္ေနတဲ႔စိတ္က ေဆးရုံျပန္ေရာက္တဲ႔အခ်ိန္မွာ အလိုမက်တဲ႔ဆီကို ကူးေျပာင္းလို႕လာသည္။ တစ္ညလံုး အက်ၤ ီေတာင္မလဲဘဲ အိပ္ေပ်ာ္သြားတာေၾကာင့္ ေရခ်ဳိးဖို႕အရင္ဆံုးဆံုးျဖတ္လိုက္သည္။ မိုးရာသီလက္က်န္က ေနာက္ဆံုးအေနနဲ႕လားမသိ . . . အျပင္ဘက္မွာ အိတ္သြန္ဖာေမွာက္ရြာခ်ေနသည္။
"ဟင္? ငါ့အိတ္"
သြားေလရာသယ္တဲ႕ walletအေသးစားေလးကို တစ္မနက္လံုးေမ့ေနခဲ႔တာ. . .ထားေနက်ေနရာေတြမွာ ဟိုဟိုဒီဒီလိုက္ရွာလည္း မေတြ႕ရသည့္အခါ ရင္တစ္ခုလံုး ေလးလံလို႕လာသည္။ ခႏၶာကိုယ္ထက္ စမ္းရွာလည္းမရွိ. . .ကိုယ့္အိပ္ရာထက္ ျပန္ေျပးရွာလည္းမေတြ႕. . .ရွိသမွ်အိတ္ေတြထဲမွာလည္းမဟုတ္။
"ဟိုတယ္မွာက်န္ခဲ့တာလား"
မျဖစ္ပါ. . .ေပ်ာက္သြားလို႕မျဖစ္။
အခန္းထဲက ဝုန္းခနဲျပန္ေျပးထြက္တဲ့အခ်ိန္မွာ အခန္းေရွ႕ရပ္ေနတဲ႔ ခန္႕ေလးနဲ႕တည့္တည့္တိုးသည္။
"ဘယ္သြားမလို႕လဲ"
"ငါ့အိတ္ က်န္ခဲ႔တယ္ထင္တယ္"
"ဒါကိုေျပာတာလား"
လက္ထဲမွာကိုင္ထားတဲ႕ အိတ္အနက္ေလးကိုေထာင္ျပလာသည္။ ေစညႊန္ဖ်တ္ခနဲဆြဲယူျပီး ေပ်ာက္သြားလ္ို႕မျဖစ္တဲ႔အရာကို ဦးဦးဖ်ားဖ်ားရွာသည္။ အိတ္ရဲ႕ဘယ္ဘက္နံရံဆီ ခပ္သြက္သြက္လွန္ၾကည့္လိုက္တဲ႔အခါ ရင္ထဲက ပူေလာင္ျခင္းေပၚ အျပင္ကမိုး ရင္ထဲဝင္ေရာက္ျပီး သည္းသည္းထန္ထန္ရြာခ်လိုက္သလို. . .။
"ေတာ္ပါေသးရဲ႕. . .ဒီပံုေလးပဲရွိတာ"
ခန္႔လင္းထြဋ္ဆီက ႏွာေခါင္းရႈံ႕သံက ဟြန္႕ခနဲထြက္လာသည္။
"ငါျပန္ေတာ့မယ္လ္ို႔လာေျပာတာ အိတ္ကဘာလို႕ငါ့ဆီေရာက္ေနလဲလို႕မေမးေတာ့ဘူးလား"
"မင္းဆီပါသြားတာေနမွာေပါ့ မင္းကရန္ကုန္ျပန္မွာလား"
"မဟုတ္ပါဘူး မနက္ကဟိုတယ္မွာငါေနမွာ ေလာေလာဆယ္"
"ဘာလုပ္ဖို႕လဲ အလုပ္လည္းမရွိဘဲနဲ႕"
"မေျပာတတ္ဘူး"
YOU ARE READING
တမ်းချင်း( Wind to the past ) (Completed) Zawgyi+Unicode
Romanceအတိတ်ပဲဖြစ်ဖြစ် ပစ္စုန်ပ္ပန်ပဲဖြစ်ဖြစ် အနာဂတ်ပဲဖြစ်ဖြစ်အရာအားလုံးထက် သူ့ကိုကျွန်တော်မြတ်နိုးနေတာကပဲ ကျွန်တော် အသက်ရှင်ရာ ကမ္ဘာပါ အတိတ္ပဲျဖစ္ျဖစ္ ပစၥဳန္ပၸန္ပဲျဖစ္ျဖစ္ အနာဂတ္ပဲျဖစ္ျဖစ္အရာအားလံုးထက္ သူ႕ကိုကြ်န္ေတာ္ျမတ္ႏိုးေနတာကပဲ ကြ်န္ေတာ္ အသက္ရွင္ရာ က...
