"မမနဲ႔ခဏ စကားသြားေျပာမယ္"
ေလယူေလသိမ္းကပိုင္စိုးပိုင္နင္းဆန္ေပမယ့္ ခြင့္ေတာင္းဖို႔ကို ဘယ္ေတာ့မွမေမ့။ ေစၫႊန္ကခ်ဳပ္ခ်ယ္ေနတာလည္း မဟုတ္ပါဘဲ။
ညအိပ္ဝတ္စုံအေပၚေအာက္ဝမ္းဆက္အျဖဴ ေလး. . .ဗိုက္ကားၿပီးအိပ္ရာေပၚလွဲေနရာက အခုမွထလာတာေၾကာင့္ ဆံပင္ပြေယာင္းေယာင္းက အနည္းငယ္ရႈပ္ပြေနတာ လမ္းေဘးမွာေဆာ့ေနတဲ့ကေလးေလးလိုပဲ။ ဒီvisualေလးကအျပစ္ကင္းေနျပန္ေရာ။
"အင္း မိသားစုကိုအခ်ိန္ေပးလိုက္ပါဦး ကိုယ္နဲ႔ခ်ည္းပဲေနမေနနဲ႔"
"အိပ္တာေတာ့ကိုကိုနဲ႔အတူတူအိပ္မွာ ခြဲမအိပ္ခ်င္ဘူး"
လွစ္ခနဲၿပဳံးျပရင္း ပါးကို႐ႊတ္ခနဲနမ္းကာအခန္းထဲကေျပးထြက္သြားသည္။ ေစၫႊန္အသံထြက္တဲ့အထိရယ္မိပါေတာ့၏။
အိမ္ကမိသားစုေလးေယာက္အတြက္လုံေလာက္တဲ့အက်ယ္အဝန္းရွိသည့္အျပင္ မိသားစုဆိုတဲ့ခံစားခ်က္မေပ်ာက္သြားတဲ့အထိလည္း ေႏြးေႏြးေထြးေထြးရွိသည္။ နံရံကပ္စကၠဴ အဝါေျပးေပၚမွာ ဝါး႐ြက္ပုံေလးေတြရွိသည္။ ဗီ႐ိုအႀကီးႀကီးေတြက နံရံနဲကပ္ထားၿပီး ဆြဲတံခါးနဲ႔ဖြင့္ရတာျဖစ္သည္။ ဧည့္ခန္းရယ္လို႔သီးသန႔္မထားဘဲ ထမင္းခ်က္တဲ့ေနရာရဲ႕ေဘးမွာ ခုံႀကီးႀကီးတစ္ခုခ်ၿပီး စားပြဲေပၚမွာ အမ်ိဳးအစားမသိသည့္ ( ဂ်ပန္ႏိုင္ငံတြင္ပြင့္သည့္ ) ပန္းေလးတစ္ခက္ထိုးထားေသာ ပန္းအိုးတင္ထားသည္။
ေရာင္လႊာ့အေဖနဲ႔အေမကတစ္ခန္းေနၿပီး မိုးညကတစ္ခန္း ေရာင္လႊာကတစ္ခန္း။ ေရာင္လႊာ့အခန္းကေတာ့ ျမန္မာႏိုင္ငံကအခန္းနဲ႔သိပ္မကြာ။ အားလုံးသပ္သပ္ရပ္ရပ္ျဖစ္ေနတာရယ္. . .စာအုပ္စင္ေလးတစ္စင္ရွိေနတာသာကြာသည္။
"အာ. . .ဒီကေလးနဲ႔ေတာ့. . .ဘယ္အ႐ြယ္ကတည္းက. . ."
စာအုပ္စင္အေနာက္နားကစာအုပ္တစ္အုပ္ကိုဘာမ်ားလဲလို႔ ဆြဲထုတ္လိုက္တာနဲ႔ ျပႆ နာကစတာပဲ။ ေမြးရာပါကိုေစာင္းထက္ေနတာမ်ားလား။ လြန္ခဲ့တဲ့ေလးႏွစ္ေလာက္က ေနခဲ့တဲ့ ဒီေနရာမွာေတာင္ ဒီလိုစာအုပ္မ်ိဳးရွိေနၿပီ။ ေစၫႊန္မတတ္ႏိုင္သည့္အၿပဳံးနဲ႔သာ စာအုပ္ကိုသူ႔ေနရာသူျပန္ထားလိုက္သည္။ ေတာ္ေသးတယ္...ေယာက်ာ္းေလးအခ်င္းခ်င္းဟာေတြမဟုတ္လို႔။
YOU ARE READING
တမ်းချင်း( Wind to the past ) (Completed) Zawgyi+Unicode
Romanceအတိတ်ပဲဖြစ်ဖြစ် ပစ္စုန်ပ္ပန်ပဲဖြစ်ဖြစ် အနာဂတ်ပဲဖြစ်ဖြစ်အရာအားလုံးထက် သူ့ကိုကျွန်တော်မြတ်နိုးနေတာကပဲ ကျွန်တော် အသက်ရှင်ရာ ကမ္ဘာပါ အတိတ္ပဲျဖစ္ျဖစ္ ပစၥဳန္ပၸန္ပဲျဖစ္ျဖစ္ အနာဂတ္ပဲျဖစ္ျဖစ္အရာအားလံုးထက္ သူ႕ကိုကြ်န္ေတာ္ျမတ္ႏိုးေနတာကပဲ ကြ်န္ေတာ္ အသက္ရွင္ရာ က...
