"အူးဝွါး ျပီးသြားျပီ"
ထူးထူးဆန္းဆန္းအာေမဋိတ္သံတစ္ခုနဲ႕အတူ အလုပ္ျပီးစီးေၾကာင္း မဂၤလာစည္တီးျပေနသည့္ ယုန္ေပါက္ . . . ေနာက္ဆံုးကေလးမေလးဆီ စာရြက္ထိုးေပးျပီးတာနဲ႕ ထိုင္ခံုကဝုန္းခနဲထကာ အပ်င္းေၾကာဆန္႕ေနသည္။ သူနာျပဳမေလးေတြေတာင္ သူ႕ကိုၾကည့္ျပီး ျပံဳးစိစိျဖစ္ကုန္၏။
သူဖန္တီးယူလိုက္တဲ႕ေလာကၾကီးကလည္းေႏြးေထြးစြာျပန္လည္အသက္ဝင္လို႔ေနျပန္သည္။
"အခုကြ်န္ေတာ္ျပန္လို႕ရျပီလား"
ေခါင္းညိတ္ျပမလို႕လုပ္ျပီးမွ ပခံုးတြန္႔ျပမိသည္။ ေက်ာမွီမပါတဲ႔ ပလတ္စတစ္ခံုေပၚ ေပါင္ကားထိုင္ျပီီး အဲဒီေပါင္ၾကားထဲလက္ေထာက္ကာ ခါးအနည္းငယ္ကြ်န္ေတာ့္ဘက္ ဆန္႔တန္းရင္း မ်က္လံုးဝိုင္းေလးနဲ႕ေမးလာတဲ႔ ယုန္ေပါက္စရယ္ပါ . . . ေစညႊန္သူ႕ဘက္ကိုခႏၶာကိုယ္ မလွည့္လိုက္ဘဲ ေဘးတိုက္အေနအထားကပဲ ေစာင္းၾကည့္မိသည္။
"ဆရာမေတြမုန္႔ေကြ်းထားတယ္ စားသြားဦးေလ အမ်ားၾကီးကူေပးထားတာကို"
"ကေလးမုန္႔ေပးၾကိဳက္တယ္ဆိုတာအဲတာမ်ဴ ိးဗ်"
အဲ . . ဘာမွလည္းမဆိုင္. . .။ ကေလးဆိုတာကေတာ့ထားပါေတာ့ . . . ၾကိဳက္ရေအာင္ သူက ဘာမို႕လို႕လဲ။ ေပါက္တီးေပါက္ရွာႏိုင္လြန္းသည္။
"အစကေတာ့မစားေတာ့ဘူးလားလို႔ ဒါေပမယ့္ ကြ်န္ေတာ့္လုပ္အားခအေနနဲ႕ ေကြ်းေနတာကို အားနာေသာအားျဖင့္ စားေပးမယ္ ဘယ္မွာလဲ မုန္႔က"
ျပံဳးခ်င္စိတ္ကိုထိန္းထားရင္း စားပြဲေပၚကိုေမးေငါ့ျပလိုက္မိသည္။ ခပ္သြက္သြက္ေလွ်ာက္သြားျပီး Chocopieႏွစ္ထုပ္ကို အိတ္ထဲ ဇြက္ခနဲေကာက္ထည့္ပစ္လိုက္၏။ ေဝဖာထုပ္ေတြကလည္း မ်က္စိတစ္မွိတ္အတြင္း ယုန္ေပါက္အိတ္ထဲေရာက္ကုန္သည္။ လက္ဖက္သုပ္နဲ႕ဆႏြင္းမကင္းတံုးေတြကိုေတာ့မႏႈိက္။ ပူတင္းတစ္ခုကိုခက္ရင္းနဲ႕စို္က္၊ ပါးစပ္ထဲေကာက္ထည့္ဝါးရင္း က်န္ေနတဲ႔ Chocopie တစ္ထုပ္ကို ကြ်န္ေတာ့္ဆီယူလာေပးသည္။
"အစ္ကို႔အတြက္ . . ."
လူတတ္ၾကီးလုပ္ျပေနတဲ႔ ယုန္ေပါက္ကို သူနာျပဳဆရာမေလးေတြက အျမင္ကပ္ဖို႔ေနေနသာသာ သေဘာေတြက်ျပီး တစ္ခြိခြိေတာင္ရယ္ေနၾကေသး၏။
YOU ARE READING
တမ်းချင်း( Wind to the past ) (Completed) Zawgyi+Unicode
Romanceအတိတ်ပဲဖြစ်ဖြစ် ပစ္စုန်ပ္ပန်ပဲဖြစ်ဖြစ် အနာဂတ်ပဲဖြစ်ဖြစ်အရာအားလုံးထက် သူ့ကိုကျွန်တော်မြတ်နိုးနေတာကပဲ ကျွန်တော် အသက်ရှင်ရာ ကမ္ဘာပါ အတိတ္ပဲျဖစ္ျဖစ္ ပစၥဳန္ပၸန္ပဲျဖစ္ျဖစ္ အနာဂတ္ပဲျဖစ္ျဖစ္အရာအားလံုးထက္ သူ႕ကိုကြ်န္ေတာ္ျမတ္ႏိုးေနတာကပဲ ကြ်န္ေတာ္ အသက္ရွင္ရာ က...
