ေခါင္းတစ္ခုလံုးအံုခဲေနတာ. . .ဘာမ်ားျဖစ္တာလဲ. . .မ်က္လံုးကိုၾကိဳးစားဖြင့္ေတာ့ လင္းထင္းေနတဲ႔ မနက္ခင္း။ နာရီက ကိုးနာရီခြဲလို႕ျပေနသည္။ ေအးစက္စက္ေဘးေနရာဆီလက္လွမ္းမိေတာ့ ဘယ္သူမွမရွိ။ မဟုတ္ပါဘူး. . .တစ္ခုခုမွားေနသလိုပဲ။ လွဲေနရာက ခပ္ျဖည္းျဖည္းထိုင္ေတာ့ ရင္ဘတ္ေပၚက ေစာင္က ေလွ်ာခနဲခါးဆီပံုက်သည္။
ဘုရားသခင္. . .ေစညႊန္႔တစ္ကိုယ္လံုး အဝတ္မကပ္။
"ကိုကို. . .ေတာင္းပန္ပါတယ္"
နာက်င္ရိပ္လႊမ္းေနတဲ႔အသံတိုးတိုးေလး. . .ျပီးေတာ့. . .ျပီးေတာ့. . .
ျမတ္စြာဘုရား. . .ေသလိုက္ပါေတာ့ ေစညႊန္. . .ေသလိုက္ပါေတာ့။
ဘာဆက္လုပ္ရမလဲလို႕ မေတြးႏိုင္ခင္မွာ အျဖစ္အပ်က္ေတြကသာ ေခါင္းထဲကို အစီအစဥ္တက်ေျပးဝင္လာသည္။ ေရာင္လႊာဘယ္ေရာက္သြားတာလဲ။ သူနဲ႕ေတြ႕မွျဖစ္မည္ဆိုတဲ႕အသိက စိတ္ထဲအရွိန္ျပင္းျပင္းနဲ႕ေဆာင့္ဝင္လာတဲ႔အခ်္န္မွာ မ်က္လံုးေထာင့္မွာျမင္လိုက္ရတဲ႔ စာရြက္ကေလး. . .အဝါေရာင္ေလးပါ။ စားပြဲေပၚမွာ Stickerနဲ႕ကပ္ထားတာကိုျမင္ေတာ့ လွမ္းကာဆြဲခြာဖတ္မိသည္။
ေစညႊန္႕ရင္ဟာ ပံုမွန္ေလးေနသည္ထက္ အဆေပါင္းမ်ားစြာ. . . .ပိတ္ခဲသြားသည္။ စာထဲမွာေရးထားတာ တိုတိုေလး။
"ကြ်န္ေတာ္တို႕လမ္းခြဲရေအာင္"တဲ႔ေလ။
%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%
"ဟုတ္. . .ဝင္သြားလိုက္ပါ. .အထဲမွာဆရာရွိပါတယ္"
အကူဆရာမေလးညႊန္ျပတဲ႔အတိုင္း ေစညႊန္ဝင္သြားမိသည့္အခ်ိန္မွာ ဦးသက္ေဝတစ္ေယာက္ လက္ထဲကဖုန္းကိုစိုက္ၾကည့္ရင္း ငိုင္တိုင္တိုင္ထိုင္ေနသည့္အခ်ိန္ျဖစ္ေနသည္။ ဝုန္းဒုိင္းၾကဲခ်င္ေနသည့္ ေစညႊန္႕ေျခလွမ္းေတြေတာင္တစ္ခ်က္တြန္႕သြား၏။
"ဆရာ?အဆင္ေျပရဲ႕လား"
ေစညႊန္႕အသံၾကားမွာ ဖုန္းကို နားမလည္သလိုစိုက္ၾကည့္ေနတဲ႕ ဦးသက္ေဝမ်က္လံုးေတြ ေစညႊန္႕ဆီေရာက္လာသည္။ ျပီးေတာ့. . ."ေၾသာ္. . .ဆရာ. . ."ဟု ခပ္တိုးတိုးရြတ္ရင္း အသိနဲ႕ခႏၶာျပန္ဆြဲကပ္မိသလို။ အခ်င္းခ်င္းဆရာေခၚရမယ့္ဆက္ဆံေရးေတြမို႕ ေစညႊန္ျပန္မထြက္ခ်င္။ ေစညႊန္ဒီကိုေရာက္လာတာလည္း ေရာင္လႊာ့အတြက္မို႕ က်န္တာေတြအတြက္ ေလာကြတ္ျပဳမေနခ်င္ပါ။ ေရွ႕ကခံုအလြတ္မွာဝင္ထိုင္လိုက္ေတာ့သည္။
KAMU SEDANG MEMBACA
တမ်းချင်း( Wind to the past ) (Completed) Zawgyi+Unicode
Romansaအတိတ်ပဲဖြစ်ဖြစ် ပစ္စုန်ပ္ပန်ပဲဖြစ်ဖြစ် အနာဂတ်ပဲဖြစ်ဖြစ်အရာအားလုံးထက် သူ့ကိုကျွန်တော်မြတ်နိုးနေတာကပဲ ကျွန်တော် အသက်ရှင်ရာ ကမ္ဘာပါ အတိတ္ပဲျဖစ္ျဖစ္ ပစၥဳန္ပၸန္ပဲျဖစ္ျဖစ္ အနာဂတ္ပဲျဖစ္ျဖစ္အရာအားလံုးထက္ သူ႕ကိုကြ်န္ေတာ္ျမတ္ႏိုးေနတာကပဲ ကြ်န္ေတာ္ အသက္ရွင္ရာ က...
