အဲဒီေန႕က ထံုးစံအတိုင္း မိုးေတြအံု႕သည္။
မိုးျဖဴ တို႕မစဲတတ္သလို မိုးမည္းသည္လည္းမရြာတတ္တာမို႕ မိုးရိပ္မိုးေငြ႕တုိ႕လႊမ္းေနသည့္ ပတ္ဝန္းက်င္မွာေတာင္ မိုးစက္ေတြႏွင့္ထိေထြ႕ခြင့္မရသည့္ အရြက္ႏုေလးေတြသည္ ၾကြားဝင့္ခ်င္ဟန္ျဖင့္ သစ္ခက္စိမ္းတို႕ၾကား မိုးနတ္မင္းဆီ ေမာ့ၾကည့္ေနၾက၏။
ေရာင္လႊာနဲ႕စေတြ႕တဲ႕ေန႔မွာ ေစညႊန္တို႕ျခံထဲရွိ စြယ္ေတာ္ပင္ၾကီးက ထိန္ထိန္ေဝေအာင္ ပန္းပြင့္ေနခဲ႔သည္။ သင္တန္းတစ္ခုကေန ျပန္လာတဲ႕ေစညႊန္က ထိုကေလးေပါက္စကို ျခံေရွ႕မွာ ေက်ာက္ရုပ္တစ္ရုပ္လိုရပ္ရင္း စြယ္ေတာ္ပင္ၾကီးကို ပါးစပ္ေဟာင္းေလာင္းနဲ႕ ေငးၾကည့္ေနတာကို ၾကံဳရသည္။
အနည္းငယ္ရွည္ခ်င္ေနတဲ႕ အံုးမုတ္ခြက္ေကဆံပင္က အေနာက္က္ုိေမာ့ခ်ဳိးထားတဲ႕ ဂုတ္သားတို႕ဆီမွာ ေထာက္ေနသည္။ အဝါေရာင္တီရွပ္က ပါးလွပ္လွပ္ ခႏၱာကိုယ္အေပၚပိုင္းအျပင္ တင္ပါးအထိပါဖံုးက်လို႕ေန၏။ ကာကီေရာင္ေဘာင္းဘီေအာက္က ေျခသလံုးသားတို႕ဆီက အနီစင္းေၾကာင္းတို႕ကို ျမင္တ့ဲဲအခါ ေစညႊန္အနည္းငယ္ မ်က္ေမွာင္ကုတ္မိသည္။
ဒါဘာေကာင္ေလးပါလိမ့္. . .
ဝသီအတိုင္း အသံမေပးမိဘဲ သူ႕ဆီလွမ္းေလွ်ာက္သြားတဲ႔အထိ အဲဒီေကာင္ေလးဟာ ဇက္က်ဳးိေတာ့မလို စြယ္ေတာ္ပင္ကိုေမာ့ၾကည့္ေနတုန္းပါပဲ. . .ေရွ႕မွာ ပိတ္ရပ္လိုက္သည့္အခါမွ သူ႕အရပ္က ေရာင္လႊာ့ခါးနားမွာတင္ရပ္သြားတာကို သတိထားမိသည္။ မ်က္ႏွာတစ္ဝက္ေလာက္က္ို ျပဴ းက်ယ္ေနသည့္ မ်က္လံုးဝိုင္းတို႕က အထိတ္တလန္႕ ေစညႊန္႕ဆီေရာက္လာျပီး စကၠန္႔ပိုင္းေလာက္ ေၾကာင္အမ္းသြားရွာသည္။
ပါးစပ္ေဟာင္းေလာင္းဟကာၾကည့္ေနသည့္ ထိုကေလးကို ႏႈတ္ဆက္ဖို႕ ႏႈတ္ခမ္းျပင္လိုက္တဲ႕အခ်ိန္မွာပဲ . . .
"ဝွီး. . ."
အာရုံစိုက္နားေထာင္ပါက ေလထုကိုေဘာလံုးတစ္လံုးျဖိဳခြဲထြက္သြားသလို အသံမ်ဳိးကိုပါ ၾကားရေလာက္သည္အထိ ထိုကေလး ထြက္ေျပးသြားေတာ့သည္။ အူေၾကာင္ေၾကာင္ရပ္က်န္ခဲ႕ရတာကေတာ့ ေစညႊန္သာျဖစ္ေလ၏။
YOU ARE READING
တမ်းချင်း( Wind to the past ) (Completed) Zawgyi+Unicode
Romanceအတိတ်ပဲဖြစ်ဖြစ် ပစ္စုန်ပ္ပန်ပဲဖြစ်ဖြစ် အနာဂတ်ပဲဖြစ်ဖြစ်အရာအားလုံးထက် သူ့ကိုကျွန်တော်မြတ်နိုးနေတာကပဲ ကျွန်တော် အသက်ရှင်ရာ ကမ္ဘာပါ အတိတ္ပဲျဖစ္ျဖစ္ ပစၥဳန္ပၸန္ပဲျဖစ္ျဖစ္ အနာဂတ္ပဲျဖစ္ျဖစ္အရာအားလံုးထက္ သူ႕ကိုကြ်န္ေတာ္ျမတ္ႏိုးေနတာကပဲ ကြ်န္ေတာ္ အသက္ရွင္ရာ က...
