Chapter - 39

2.5K 296 84
                                    

"ဒါပဲ အေဖက. . ."

ေဘးမွာ တိတ္တိတ္ဆိတ္ဆိတ္ထိုင္ေနရာက ဘာအေတြးေပါက္မွန္းမသိ။ ေဆးမွိန္ေနျပီျဖစ္တဲ႕ဓာတ္ပံုေလး ကမ္းေပးလာတာေၾကာင့္ ေစညႊန္လွမ္းယူလိုက္သည္။ ကုန္းျမင့္ျမင့္ထက္မွာရွိေနတဲ႔ က်ဳိက္ေဒးယံုဘုရားေပၚက ေဘာင္ေပၚမွာ ထိုင္ရင္း အေရွ႕ျမင္ကြင္းကိုလွမ္းၾကည့္ေတာ့ ပဲခူးျမစ္အပါအဝင္ အိမ္ပုပုေသးေသးေလးေတြ၊ ေရနံေျမနဲ႔ သစ္ပင္စိမ္းတို႕ကို မႈိင္းမႈိင္းညွိဳ႕ညွိဳ႕လွမ္းျမင္ေနရသည္။

"ခင္ဗ်ားအေမနဲ႕အေဖတြဲရိုက္ထားတဲ႕ပံုက. . ."

ဝန္ခံဖို႕အနည္းငယ္တြန္႔ဆုတ္သြားတဲ႔ အသံတိုးေဖ်ာ့ေဖ်ာ့. .

"ကြ်န္ေတာ္မီးရႈိ႕ပစ္လိုက္ျပီ"

"အင္း. . .ဘြားေျပာတယ္"

ထူးမျခားနားဟန္နဲ႕ပဲ တံု႕ျပန္လိုက္ေတာ့ ျငိမ္က်သြားတဲ႔ ေဘးက လႈပ္ရွားသံသဲ႔သဲ႔. . .။ လွည့္ၾကည့္လိုက္ခ်င္ေပမယ့္ စကၡဳအာရုံကို အစာေကြ်းေနမိတာ အေရာင္ျပယ္ေနတဲ႔ ဓာတ္ပံုေလးဆီကိုသာ။

ပံုထဲမွာ ေရာင္လႊာ့အေဖ. . (သို႕မဟုတ္ ျငင္းမရတဲ႔ အမွန္တရားျဖစ္ေနသည့္ ေစညႊန္႕အေဖ)က ကုတင္ေဘး ခပ္ေတာင့္ေတာင့္ရပ္ေနျပီး ျပဲျပဲလန္ေအာင္ေအာ္ငိုေနတဲ႔ ေမြးကာစကေလးတစ္ေပါက္စေလးတစ္ေကာင္ကို ေပြ႕ခ်ီထားတဲ႔ မိခင္ျဖစ္သူက ကင္မရာဆီ ခပ္စူးစူးစိုက္ၾကည့္လို႕ေနသည္။

ဒီလိုအၾကည့္မ်ဳိးနဲ႕ဒီကေလးကိုတစ္သက္လံုးၾကည့္ခဲ႕ေလသလား. . .အေမ့အေမြကို လက္ေဆာင္ရထားတဲ႔ ေရာင္လႊာဟာ တစ္ခါတစ္ေလ ထပ္တူက်လုနီးပါး ဒီလိုအၾကည့္နဲ႕ ၾကည့္တတ္ေပမယ့္. . .မတူပါ။ သူမ်ားေတြ ဘယ္လိုျမင္လဲေတာ့မသိေပမယ့္ ဒီဓာတ္ပံုထဲက ေအာ္ငိုေနတဲ႔ကေလးေပါက္စေရာ. . လြန္ခဲ႔တဲ႕၁၀ႏွစ္ အခုဆို ၁၁ႏွစ္. .အဲဒီအခ်ိန္က ကေလးငယ္ေရာ. . .အခုေဘးမွာထိုင္ေနတဲ႔ အသက္ႏွစ္ဆယ္ျပည့္ခါနီး ေယာက်ာ္းတစ္ေယာက္ေရာ. . .အားလံုးသည္ သူမတူေအာင္ ျဖဴ စင္သည္။ ဘာအျပစ္လုပ္လုပ္ ကင္းေစခ်င္သည္။

"စိတ္. . .မဆိုးဘူးလား ဓာတ္ပံုကိုမီးရႈိ႕ပစ္လို႕"

"ကိုယ္. . ."

တမ်းချင်း( Wind to the past ) (Completed) Zawgyi+UnicodeDonde viven las historias. Descúbrelo ahora