"ခင္ဗ်ာ?ရဲ. .ရဲစခန္းက ကြ်န္ေတာ့္ကိုဘာကိစၥနဲ႕. ."
ေခၚလာတဲ႕ဖုန္းနံပတ္ကို မယံုၾကည္စြာျပန္ၾကည့္မိသည္။ ဖုန္းနဲ႕နားနဲ႕ျပန္ကပ္လိုက္တဲ႕အခ်ိန္မွာ ဟိုဘက္က ေယာက်ာ္းတစ္ဦး၏အသံက ခပ္မွန္မွန္ထြက္လာသည္။
"ဒီမွာ ခင္ဗ်ားသားတဲ႔ လူတစ္ေယာက္ကို ဖန္ပုလင္းနဲ႕ရိုက္ထည့္လိုက္လို႕"
"သား? ကြ်န္ေတာ့္မွာသားမရွိ. . "
ေျပာလက္စစကားတို႔သည္ လမ္းတစ္ဝက္မွာတင္ ဆြံ႕အသြားသည္။ လက္ထဲက ဖတ္လက္စ စာအုပ္ကို ခပ္ျမန္ျမန္ပိတ္ျပီး ထရပ္မိ၏။
"သား?ကြ်န္ေတာ့သားလား"
"ဟုတ္ပါတယ္ဆိုခင္ဗ်ာ. . .အခုသန္လ်င္ရဲစခန္းမွာ တတ္ႏိုင္ရင္ ျမန္ျမန္လာေပးပါလား ကေလးကအရမ္းေသာင္းက်န္း . . ."
ေျပာတာကိုဆံုးေအာင္နားမေထာင္ႏိုင္။ စာအုပ္က္ုိ ျမန္ျမန္သိမ္းျပီး အိမ္ထဲကျမန္ျမန္ေျပးထြက္ရသည္။ ညေနေရာင္လႊာတို႕ဆီကိုသြားဖို႕ စာအုပ္ေတြဘာေတြေတာင္ထည့္ျပီးေနကာမွ . . . အခုေရာင္လႊာက ဘယ္လိုလုပ္ျပီး သန္လ်င္က ရဲစခန္းကိုေရာက္ေနရတာလဲ။
ေသာင္းက်န္းေနတယ္ဆိုေတာ့ ဘာမွေတာ့ထိခိုက္သြားပံုမရ။ ဒါေပမယ့္ လူတစ္ေယာက္ကို ပုလင္းနဲ႕ရိုက္ဖို႕ဆိုတာ ဆယ္ေက်ာ္သက္ကေလးတစ္ေယာက္အေနနဲ႕ ေတာ္ေတာ္ လက္ရဲဇက္ရဲႏိုင္မွျဖစ္မည္။
ရဲစခန္းေရာက္သြားတဲ႔အခ်ိန္မွာ ပထမဆံုးရွာမိတာက ျပႆ နာေကာင္ေလးကို . . . ရဲတစ္ေယာက္ထိုင္ေနတဲ႔မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ခံုမွာ ေျခပစ္လက္ပစ္ထိုင္ေနတာကို ျမင္မွစိတ္ကို ဒုန္းဒုန္းခ်ရသည္။
"ေရာင္လႊာ!"
"အေဖလာျပီ!!"
ေစညႊန္႔ဆီျဗဳန္းခနဲ လွည့္ၾကည့္ျပီး အားက္ိုးတၾကီးေခၚလိုက္တဲ႔အသံၾကားေတာ့ သက္ျပင္းတစ္ခ်က္ခ်ကာ ခႏၶာကိုယ္ထဲက အပူေတြကို မႈတ္ထုတ္မိသည္။ သူ႕ေရွ႕မွာဝင္ထိုင္ျပီး မ်က္ႏွာကို စစ္ေဆးလိုက္ေတာ့ ႏႈတ္ခမ္းေထာင့္မွာေပါက္ျပဲေနျပီး ပါးမို႕နားမွာရွရာတစ္ခုရွိေနသည္။
"မင္းအဆင္ေျပရဲ႕လား"
"ေျပတယ္"
ခပ္တိုးတိုးေရရြတ္ျခင္းျဖစ္သည္။ အဲတာေတြပဲ . . . လူကိုအေဖေခၚထားျပီးရင္ အနည္းဆံုးအဖတ္လုပ္ျပီးေတာ့ေတာ့ စကားေျပာသင့္တာေပါ့။
YOU ARE READING
တမ်းချင်း( Wind to the past ) (Completed) Zawgyi+Unicode
Romanceအတိတ်ပဲဖြစ်ဖြစ် ပစ္စုန်ပ္ပန်ပဲဖြစ်ဖြစ် အနာဂတ်ပဲဖြစ်ဖြစ်အရာအားလုံးထက် သူ့ကိုကျွန်တော်မြတ်နိုးနေတာကပဲ ကျွန်တော် အသက်ရှင်ရာ ကမ္ဘာပါ အတိတ္ပဲျဖစ္ျဖစ္ ပစၥဳန္ပၸန္ပဲျဖစ္ျဖစ္ အနာဂတ္ပဲျဖစ္ျဖစ္အရာအားလံုးထက္ သူ႕ကိုကြ်န္ေတာ္ျမတ္ႏိုးေနတာကပဲ ကြ်န္ေတာ္ အသက္ရွင္ရာ က...
