ေရာင္လႊာ. . .ဘာလို႕. . .ဒီကိုေရာက္လာခဲ႔တာလဲ. .
ကမ႓ာေျမသည္ ရုတ္တရတ္ အေမွာင္ထုထဲ ျပဳတ္က်သလို . . . ထိုအေမွာင္တြင္းနက္၏ ႏႈတ္ခမ္းဝႏွင့္တိုက္မိကာ ၾကိဳးပဲ႕ထြက္ကုန္သည့္ အပိုင္းအစတို႕သည္ လြင့္စင္၍ ေရာင္လႊာ့ေျခရင္းဆီ အခစားဝင္လာသည္။ သူတို႕သည္မရပ္တန္႕ . . . အေမွာင္၏ ဆြဲယူမႈကိုျငင္းဆန္ႏိုင္ဖို႕ မတ္မတ္ရပ္ေနသည့္ ေရာင္လႊာ့ေျခဖ်ားေတြကို ကုတ္ကပ္ဆြဲယူလာသည္။
ဟင့္အင္း. . .မသြားခ်င္ဘူး. . .။ အဲဒီအေမွာင္. . .အေမွာင္ထဲမွာ . . . ငိုရႈိက္သံေတြပဲ လႊမ္းမိုးေနမွာ. . .လႊမ္းမိုးတယ္ဆိုတာ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ေၾကာက္ဖို႕ေကာင္းလဲ. . .
"ေရာင္လႊာ!"
ေမေမ့ေခၚသံက လ္ိုတာထက္ပိုက်ယ္ေလာင္ေနသည္။ ထိုေန႔ည. . . ဆယ္ႏွစ္အရြယ္ကို ခ်က္ခ်င္းဆိုသလိုျပန္ေရာက္သြားသည့္ေနာက္ ကေယာင္ကတမ္းအုပ္မိသည့္ နားရြက္ဖ်ားေတြသည္ ေအးခဲေနသည္။
"နင့္အေဖဘယ္မွာလဲ"
ေမေမစိတ္ဆိုးေနျပီ. . .အသိစိတ္သည္ မိုက္ခနဲ။ တတီတီျမည္ေနေသးသည့္ ဖုန္းသံလာရာေဖေဖ့အခန္းဆီ
ေၾကာက္လန္႕တၾကား လက္ညိဳးထိုးျပမိသည့္အခါ ေရွ႕ကေန ေငါက္ခနဲ ထြက္သြားသည့္ ေမေမ့ေျခဖဝါးျပင္ႏုႏုက္ိုသာ မ်က္စိတန္းမိသည္။ တစ္ကိုယ္လံုးခိုက္ခိုက္တုန္ေအာင္ခ်မ္းလာသည့္ၾကားက အားတင္းၾကည့္မိေတာ့ ေမေမ့လက္ထဲက အျဖဴ အမည္းဓာတ္ပံုတစ္ခု၏ အပိုင္းအစတစ္ခ်ဳ႕ိဆီ. . .မိန္းမပ်ဳိတစ္ဦးသည္ သိမ္ေမြ႕စြာ ရယ္ေမာလို႕ေနသည္။
ထိုအခ်္န္ကတည္းက. . .ဟုတ္တယ္. . .အဲဒီဓာတ္ပံုဟာ. . .ထိုအခ်ိန္ကတည္းက. . .
အုန္းခနဲေဆာင့္ပိတ္သြားတဲ႔ ေဖေဖ့အခန္းတံခါး၏ေနာက္ . . . အလိုလိုသိေနတဲ႔ အေျခအေနကို ေရွာင္ရွားႏိုင္ဖို႕ ကိုယ့္အခန္းထဲကိုယ္ျပန္ဝင္ရင္း အခန္းေထာင့္မွာသာ ေက်ာအပ္ထားရသည္။ ေမွာင္လိုက္သည့္ အေမွာင္ဆိုတာ. . .
ေဖေဖ့အခန္းထဲက စကားေျပာသံသဲ႔သဲ့ႏွစ္ခုသည္ တျဖည္းျဖည္းက်ယ္ေလာင္လာသည္ႏွင့္ တစ္ကိုယ္လံုးေၾကာက္စိတ္ျဖင့္ တုန္ယင္လာသည္မွာအဆံုးမရွိႏိုင္ေတာ့သည့္ အေမွာင္ထုထဲ ျပဳတ္က်သလို။
YOU ARE READING
တမ်းချင်း( Wind to the past ) (Completed) Zawgyi+Unicode
Romanceအတိတ်ပဲဖြစ်ဖြစ် ပစ္စုန်ပ္ပန်ပဲဖြစ်ဖြစ် အနာဂတ်ပဲဖြစ်ဖြစ်အရာအားလုံးထက် သူ့ကိုကျွန်တော်မြတ်နိုးနေတာကပဲ ကျွန်တော် အသက်ရှင်ရာ ကမ္ဘာပါ အတိတ္ပဲျဖစ္ျဖစ္ ပစၥဳန္ပၸန္ပဲျဖစ္ျဖစ္ အနာဂတ္ပဲျဖစ္ျဖစ္အရာအားလံုးထက္ သူ႕ကိုကြ်န္ေတာ္ျမတ္ႏိုးေနတာကပဲ ကြ်န္ေတာ္ အသက္ရွင္ရာ က...
