"မေန႔ညက. . ."
". . . . ."
"အားနာစရာေတြျဖစ္သြားလား"
ဖ်တ္ခနဲမ်က္လံုးလွန္ၾကည့္မိေတာ့ ေစညႊန္႕မ်က္ႏွာကို အားရပါးရေမးေထာက္ျပီးၾကည့္ေနတဲ႔ ေရာင္လႊာ့ကိုေတြ႕ရသည္။ လက္ထဲမွာကိုင္ထားတဲ႕ မင္နီေဘာပင္နဲ႕အဂၤလိပ္ grammarအေျဖစာရြက္ကို အသာခ်ရင္း ခပ္ေစ့ေစ့ျပန္ၾကည့္မိသည္။
"မေန႔ညက. .Senseiက ကြ်န္ေတာ္အိပ္ေပ်ာ္သြားတဲ႔ အထိ ေခ်ာ့သိပ္သြားတယ္တဲ႕"
"ေခ်ာ့သိပ္တယ္? ဘယ္သူေျပာလဲ"
"အင္း အဲတာက ဒီတိုင္း. . . "
"မဟုတ္ပါဘူး အဲဒီလို"
"ေၾသာ္ မဟုတ္ဘူးကိုး"
ႏွာေခါင္းကို ခပ္ဖြဖြကုတ္လ်က္ တံု႔ျပန္လာျပီး သူဆြဲလက္စ ယုနါပံုကို ဆက္ဆြဲေနသည္။
တကယ္လည္းမဟုတ္ရပါ။ သူကမွ ေစညႊန္႔လက္ၾကီး အတင္းဆြဲဖက္ျပီး အိပ္ေပ်ာ္သြားတာ မဟုတ္လား။ မ်က္ႏွာေလး ၾကည့္ေတာ့လည္း ဘာမွမွတ္မိပံုမရ။ ျဖစ္ခဲ႕တဲ႔ထဲမွာလည္း သာမန္ထက္နည္းနည္း ပူးပူးကပ္ကပ္ျဖစ္သြားတာကလြဲလို႔ ဘာမွထူးဆန္းသြားတာမွမပါတာ။
"မေန႕ညက ကိစၥကိုဘာမွျပန္မေျပာနဲ႕ေတာ့"
"အင္. . .ဘာလို႕လဲ"
ျပန္ေမာ့ၾကည့္လာတဲ႕ မ်က္လံုးဝိုင္းတို႕ဆီက အၾကည့္လႊဲမိသည္။
"အဲဒီကိစၥကစကားလုပ္ေျပာေနရမယ့္ကိစၥမွမဟုတ္တာ"
"ေၾသာ္ အဲဒီလိုကိုး သိပါျပီ မေျပာေတာ့ဘူး"
ခပ္ျမန္ျမန္ပင္ အျပံဳးတစ္ခုနဲ႕ေခါင္းညိတ္လက္ခံသည္။ ပံုကို ျပန္ငံု႕ဆြဲေနျပီး ခဏအၾကာမွာ ခဲတံကိုခ် ေစညႊန္႕ကို ျပန္ေမာ့ၾကည့္ျပီး ႏႈတ္ခမ္းကို သြားနဲ႕ခပ္ဆဆကိုက္သည္။
"Sensei. . ."
"အင္း"
"ဘာမွေတာ့. . .မျဖစ္ခဲ႕ဘူးမလား"
"ဘာ. . ."
"မဟုတ္ဘူးေလ. . .ကြ်န္ေတာ္က ဘာမွမမွတ္မိေတာ့လို႕ . . .ဟို . . . အားနာစရာေတြျဖစ္ကုန္မွာ . .စိတ္. .စိတ္ပူလို႕ပါ . . အင္း!"
ပံုစံၾကည့္ရတာေတာ့ စိတ္ပူတဲ႔အေငြ႕အသက္ကို သိပ္မခံစားရ . . . ဘာျဖစ္ခဲ႔လဲဆုိတာသိခ်င္ေနတာ ဒါမွမဟုတ္ ေစညႊန္ဘာေျဖမလဲဆိုတာ စိတ္ဝင္စားေနတာ . . . ဒါမ်ဳိးက ပိုျဖစ္ႏိုင္ေျခရွိသည္။
YOU ARE READING
တမ်းချင်း( Wind to the past ) (Completed) Zawgyi+Unicode
Romanceအတိတ်ပဲဖြစ်ဖြစ် ပစ္စုန်ပ္ပန်ပဲဖြစ်ဖြစ် အနာဂတ်ပဲဖြစ်ဖြစ်အရာအားလုံးထက် သူ့ကိုကျွန်တော်မြတ်နိုးနေတာကပဲ ကျွန်တော် အသက်ရှင်ရာ ကမ္ဘာပါ အတိတ္ပဲျဖစ္ျဖစ္ ပစၥဳန္ပၸန္ပဲျဖစ္ျဖစ္ အနာဂတ္ပဲျဖစ္ျဖစ္အရာအားလံုးထက္ သူ႕ကိုကြ်န္ေတာ္ျမတ္ႏိုးေနတာကပဲ ကြ်န္ေတာ္ အသက္ရွင္ရာ က...
