Nowa Obietnica - Satsuriku No Tenshi

12.Zamknij się

Rachel

Słońce już powoli zachodziło. Obejrzałam się za siebie, Zack został daleko w tyle. Zdjął, a raczej zrzucił, dawno zrobiony przeze mnie wianek i znów szedł z kapturem na twarzy. Trochę mnie zasmuciło, że wyrzucił prezent ode mnie, ale czego ja się spodziewałam. Nawet jeśli był moim przyjacielem, dlaczego miałby zachować kwiatki, które mu dałam? A jednak na to właśnie liczyłam, że doceni je.

Zauważyłam, że chłopak jest smutny lub zdenerwowany. Postanowiłam z nim pogadać. Podbiegłam do niego i wpasowałam się w jego tępo kroków. Muszę go jakoś rozweselić!

-Wiesz, bardzo się cieszę, że jesteś moim przyjacielem! Chciałabym być przy tobie, aż do śmierci.-Uśmiechnęłam się do Zacka.

-Zamknij się!-Warknął do mnie chłopak. Na jego twarzy malowała się wściekłość.

-C-co? Jesteś na mnie zły...?- Całe szczęście ze mnie uleciało.

-Przyjaciel, tak? Weź się zwyczajnie zamknij!

Nie rozumiałam, o co mu chodziło. Czy zrobiłam coś źle Czy zdenerwowałam go tymi kwiatami? Przecież powiedział, że byliśmy przyjaciółmi.

-Jesteśmy niedaleko. Pójdę przodem, aby trochę się rozejrzeć.-Powiedziałam głosem bez wyrazu.

Czułam, że oczy mi się szklą. Nie chciałam, aby zobaczył, że przez niego prawie się popłakałam... jak jakaś nieudacznica. Jeszcze tego mi brakowało, aby uznał mnie za nic niewartą, słabą... za kogoś kto nie zasłużył na jego przyjaźń. Nawet na zabicie przez niego...

Pobiegłam dalej i zauważyłam piaskową drogę, otoczoną przez pola uprawne. W okolicy nie było żywej duszy, a jedyny dom w pobliżu widniał na horyzoncie. Poczekałam tam na Zacka, ukrywając dobrze wszystkie dręczące mnie niepewności.

-Ray...przepraszam, że kazałem ci się zamknąć. Jestem po prostu zmęczony.

-Więc nadal jetem twoją przyjaciółką.- Spytałam z nadzieją.

-Tia...-Przytaknął, ale wydawał się być niezadowolony.

-Zack, widzisz ten dom?

-Co z nim?- Zaciekawił się nieznacznie chłopak.

-Musimy go jeszcze poobserwować, wydaje się idealny.