Sweetest Downfall

Chapter 40

Chapter 40 Another HeartBreak

Ly... I don't want to loose you.

I am afraid to loose you.

Hai...

Aayusin ko to.

And then kinuha ko sa bulsa ko ang bracelet..

Ang bracelet namin...

Namimiss ko na ring suotin ito...

Yes, after nung sa Baguio, di ko muna sinuot to... itinago ko muna... siya rin nga, after nung sa Baguio, di na rin niya nasusuot masyado to...siguro mga three times ko lang nakitang suot niya yon...

--------------

(Den's POV)

Tulad ng inaasahan, dahil late ako kanina, ako at ang partner ko ang siyang maiiwan dito sa gym para maglinis at magligpit.

And yon nga kasalukuyan nga kaming naglilinis ni Ly ngayon... and grabe ang tahimik. haii... actually kanina ko pa gustong kausapin si Ly eh, gusto ko kasing ayusin to... and also, I want to say sorry to her... hai... Miss na miss ko na kasi talaga ang Aly ko... And napangiti nalang ako sabay ulit ng sinabi ko sa isip isip ko,... 'Aly Ko'

And then biglang pumatay ang ilaw.

"LY!!!!!!!!!!!" sigaw ko.

"Den?"

"Ly? Shit! It's so dark, where are you?"

And may nahawakan ako, kamay niya ata yon.

"Is this yours?"

"Yep. Tayo lang naman dito diba?"

"Ly naman..."

And tumawa ito.

"Matatakutin ka talaga kahit kelan."

"Alyssa!!!"

"Joke."

"Who the hell turned off the lights? Alam namang may tao pa rito eh." reklamo ko.

"Must be the guard." saka pinailaw nito ang cellphone nito.

And then katahimikan. Tumingin ako sa kanya... nakatingin siya sa malayo... parang nag iisip...

and then out of nowhere...."Ly... I miss you."

---------

(Alyssa's POV)

Sino naman kaya ang adik na pumatay ng ilaw? Kung isa sa mga bully kong teammates patay talaga sila sakin mamaya... or baka nga si Manong Guard,.. pero pag si kuya Guard, alam naman nun kung may tao rito o wala... tinitingnan kasi nito muna eh,,,

"Ly, I miss you." napatingin ako kay Den nang marinig ko yon. "Ly, don't you miss me?" Nakatingin siya sakin. Mata sa mata.

Teka, sasagot ako... waitl.. pero parang wala akong lakas ng loob para magsalita... masyado akong natutunaw sa kanya.

And then bigla niya akong niyakap. "Besh... I miss you so much... di ko na kaya..."

And napangiti ako.

"I can't live without you." saka may kinuha ito sa bulsa nito, bracelet namin... napangiti ako... buti naman di niya tinapon, di ko na kasi nakikitang suot niya yon.

"Anjan pa pala yan sayo." sabi ko. "Kala ko tinapon mo na eh."

"Oo naman... di ko to itatapon kasi mahalaga ka sakin..." sabi niya. "Saka... sayang nung pinambili ko rito kung itatapon ko lang."