Yirmi bir yaşındaki Rosé başına gelen trajediler yüzünden içinde bulunmak zorunda kaldığı hayatı reddedince ilk bulduğu uçak biletiyle Amerika'ya gider ve sonu olmayan, varış noktasını kendisinin bile bilmediği bir otobüs yolculuğuna çıkar.
Çıktığı...
Okunma sayısına göre verilen oy sayısı çok az olduğu için koyduğum oy sınırı bir önceki bölümde hala geçilmemesine rağmen yeni bölüm ekledim ancak bu bölümünde de sınır geçilmezse bir sonraki bölümü ne zaman yüklerim gerçekten bilemiyorum.
Biliyorum, henüz hikayede bazı şeyler tam olarak oturmadı ama her şeyi bir anda yazıp karakterleri ve olayları basitleştirmek yerine zamana yaymayı ve ortaya daha güzel bir kurgu çıkartmayı istiyorum.
Ben elimden geleni yapmaya çalışıyorum ama eğer bu hikayeyi seviyorsanız ve uzun bir süre devam etmesini istiyorsanız lütfen sizde bu süreçte bana destek olmayı unutmayın. Hepinizi seviyorum ❣
Bir sonraki bölümde görüşmek üzere, keyifli okumalar 🙏🏻
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
&
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
➰
Polisler geldiğinde tahmin ettiğimiz gibi adam çoktan ortan kaybolmuştu ancak biz yinede ifademizi ve adamın eşgalini detaylı bir şekilde polise vermiştik.
Polislerin bu şekilde, sonuca ulaşmama ihtimali olan bir olay karşısındaki isteksizlikleri her hallerinden belli olsada bize ellerinden geleni yapacaklarını söyleyip terminalden ayrıldıklarında tüm bu hengamenin sonunda Jungkook ile terminalin rahatsız koltuklarında yalnız kalmıştık.
Tuvalette ona sarıldığım ve gitmemesi için defalarca yalvardığım o utanç verici anlardan sonra o tuhaf durumun içinden kurtulan ilk taraf ben olmuştum.
Tişörtünden kafamı kaldırmış ve ne zaman akmaya başladıklarını bile bilmediğim gözyaşlarımı kurularken keyifli çıkmasına özen gösterdiğim sesimle ortamı yumuşatmak için, "Sanırım tişörtünü birazcık ıslatmış olabilirim." diye mırıldanmıştım.
O ise bu aciz çabama sadece ufak bir tebessümle karşılık vermişti.
Şimdi ise burdaydık işte. Polisle olan görüşmemiz henüz bitmişken ikimizde sıranın sonunda birbirimizle konuşmaya geldiğinin bilincinde bir şekilde oturuyorduk.
