Yirmi bir yaşındaki Rosé başına gelen trajediler yüzünden içinde bulunmak zorunda kaldığı hayatı reddedince ilk bulduğu uçak biletiyle Amerika'ya gider ve sonu olmayan, varış noktasını kendisinin bile bilmediği bir otobüs yolculuğuna çıkar.
Çıktığı...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
&
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
➰
Ben her ne kadar benimle dalga geçeceğini veya aklımda ne gibi şeyler düşünüp utandığımı soracağını sansamda Jungkook mutfağa geldiğinde sanki az önce olan şey hiç olmamış gibi davranmış ve yemek boyunca sessizliğini korumuştu.
Evet, oldukça garip ve kesinlikle öngörülemez bir insandı ancak beni daha fazla utandırmadığı veya yerin dibine girmemi sağlamadığı için ona minnettar olduğum bir gerçekti.
Sessiz sakin geçen yemekten sonra birlikte mutfağı toparlamış ve kendimize birer kahve yapıp bahçeye çıktıktan sonra havuz kenarına sıralanmış olan şezlonglara kurulmuştuk.
Bu gece gökyüzü bulutsuz ve olabildiğince yıldızlıydı. Yıldızlar birbirinden parlak noel ışıkları misali üzerimizde süzülüyorlardı. Görüntü gerçektende büyüleyiciydi.
"Gerçekten, hiç merak etmiyor musun?"
Başımı şezlongun arka kısmına yaslamış elimdeki dumanı tüten kahveyle birlikte gökyüzünü seyrederken Jungkook'un sesini duyduğumda yaslandığım yerden doğruldum ve bakışlarımı ona doğru çevirdim.
"Neyi merak etmiyor muyum?"
"Hayatımı. Babamı, bu evi, bahsettiğim aileyi veya aramızda olan ilişkiyi. Sormak istediğini biliyorum."
Bakışlarımı çekingenlikle yere doğru eğdiğimde, "Anlatmak zorunda değilsin." Diye mırıldansamda hala eve geldiğimizde söylediği şeylerden beri içimi kemirip duran merak duygusuna engel olmaya çalışıyordum.
Bu sözlerim karşısında Jungkook keyiften uzak bir şekilde güldüğünde elindeki kahveden büyük bir yudum aldı ve bardağı yere bıraktıktan sonra arkasına yaslanıp bakışlarını gökyüzüne çevirdi.
Benim bakışlarım ise onun üzerinde takılı kalmışlardı.
Birden sessizleştik. İkimizin de farkettiği ilk sessizlik anıydı bu. O da benimle aynı şeyi mi düşünüyordu acaba? Benim onu merak ettiğim gibi o da beni merak ediyor, sormak istiyor muydu?
