Yirmi bir yaşındaki Rosé başına gelen trajediler yüzünden içinde bulunmak zorunda kaldığı hayatı reddedince ilk bulduğu uçak biletiyle Amerika'ya gider ve sonu olmayan, varış noktasını kendisinin bile bilmediği bir otobüs yolculuğuna çıkar.
Çıktığı...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
&
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
➰
Yola çıktığımızdan beri hava kararalı epey bir zaman olmuştu. Uzun süredir yolun ne bu tarafından ne de diğer tarafından bizden başka bir araç geçtiğini görmemiştim.
Etrafımızda gökyüzünde süzülen dolunay yardımıyla görebildiğimiz tek şey: ağaçlar, tarlalar ve arada sırada bir rastladığımız otçul hayvanlardı.
Hala tam olarak nereye gittiğimizi bilmesem bile Jungkook en az bir iki saat daha yolumuz olduğunu söylemişti.
Bu yüzden ikimizde biraz dinlenmeye karar vermiş ve yolun üzerindeki bir markete uğrayıp yiyecek bir şeyler almıştık. Şimdi ise Jungkook arabayı yol kenarındaki müsait bir yere çekerken bende arka koltuğa attığımız market poşetlerini almakla uğraşıyordum.
Araba durur durmaz Jungkook yorulan kaslarını ve bacaklarını açmak için gerinme hareketleri yaparken bana doğru döndü ve ben aldığımız şeyleri karıştırmaya devam ederken, "Arabadan inmek ister misin?" Diye sordu.
Onu başımı sallayarak onayladığımda ikimizde arabadan indik ve ön kaputa doğru ilerlemeye başladık.
Ancak Jungkook bana beklemem gerektiğini söyleyen bir işaret yaptıktan sonra bir anda arka tarafa doğru yöneldi ve bagajı açıp içerisinden çıkardığı battaniyelerle birlikte arabayı kilitleyip yanıma geldi.
Katlanmış battaniyeleri kolunun altına tıkıştırırken boşta kalan elimi tuttu ve beni yanında durduğumuz tarlaya doğru çekiştirmeye başlarken, "Haydi gel, oturacak bir yel bulalım." Diye mırıldandı.
Jungkook'un fikriyle beraber hiçbir şey söylemeden onun peşinden ilerlemeye başlamış ancak birkaç saniye sonra üzerimizde uzanan uçsuz bucaksız gökyüzünün ne kadar güzel gözüktüğünü farkedebilmemle birlikte adımlarımı yavaşlatmıştım.
Karanlıkla çevrili olan yıldızların burdan ne kadar kolay görülebildiklerini, onları kirletecek bir ışık kirliliği olmadığı zaman ne kadar güzel göründüklerini ve sayılarının ne kadar fazla olduğunu farkettim. Bu gerçektende ömrüm boyunca gördüğüm en büyüleyici manzaralardan biriydi.
