Doğuda bir ejderha, bir iblis uyanıyor. Kararmış dumanların altından kendini gösteren bir güç, yıldırım seslerinin arkasına saklanarak büyüyor, kendini göstereceği ve tüm dünyayı boğacağı zamanın gelmesini sabırsızlık ile bekliyor. Bu yükselişe kim...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Karavan Taşev köyünün eteklerinde durakladıklarında yağmur yeni kesilmişti. Her insanın, orkun ya da goblinin kıyafetleri çamur yüzünden ne renk olursa olsun kahverengi ile kaplanmıştı. Keskin tepeliklerin arkasından gelen güneş ışıklarıyla birlikte artık yeşil düzlüklerde olmadıkları açıktı. Yerine kayalıklarla dolu, uzun yapraksız ağaçların göründüğü, engebeli bir yoldaydılar.
Odyun, Borkul'un yanında dururken uzaktan bakan köylüleri seyretti. Köylüler kendilerini gördükleri anda büyük karmaşa ile oraya buraya koşmuşlardı. Fakat şimdi ise hiç hareket yoktu. Sadece bir tane kötü giyimli birisi, bir elinde mızrağı, diğer elinde küçük bir kalkanı ile kendilerine doğru bakıyordu.
" İçimde kötü bir his var " dedi Odyun taşların üst üste beceriksizce inşa edilmiş olduğu köyün duvarlarını izleyerek.
Borkul Eliyle durup dinlenmeye başlamış vagonlara köyün dışındaki düzlüğü işaret etti. Alan kamp kurmak için iyiydi. Yüksekliği yüzünden çevreyi gözleyebilirlerdi. Fakat yolun dışından gidebilecek yolların hepsi ya çok dardı ya da büyük vagonların ağırlığıyla çıkartamayacakları kadar dikti.
" Bu köyün liderini tanır mısın ? " dedi Borkul, kılıcını çekip temiz ve iyi yağlanmış olduğundan bir kez daha emin olurken.
Odyun yeni giydiği zırhının boyun boşluklarından iki eliyle tutunarak " Ejderkral'ın emrinde aynı birlikte görev yaptık. Gençliğinde bencilliğiyle ve paranoyak oluşu yüzünden pek sevilmezdi. Yaşlanarak daha yumuşak birisine dönüştüğünü sanmıyorum. "
Borkul eliyle çenesini ovuşturarak düşünmeye başladı. Büyük bir köy değildi. Ama silaha başvuracak olursa yanındaki insanlardan da olabilirdi. Tabi bir grup orkun köylerine girdiğini gören halk direk üstlerine çullanabilir ya da kaçabilirdi.
" Köye insanlar gönderirsek onları ikna edebilir miyiz ? " diye sordu Borkul.
Odyun arkasını dönerek vagonlara doğru baktı. tanımadığı bir goblin vagon perdesinden bakarak aracı taşlıklardan yukarı kaldırmaya çalışan iki insana bir şeyler bağırıyordu. Perdenin arkasından içeride saklanan birkaç goblin daha olduğu görünebiliyordu.
Odyun tekrar önüne dönerek " Bu karavandan çıkan herhangi bir insana güvenmeyeceklerdir. " dedi.
Borkul önce kemerindeki kılıcın kınını kavradı. 'Zorla alabiliriz' diye düşündü. 'Ne de olsa buna yetkimiz var'. Bu kanlı iş kendisi ve orkları için daha kolay olurdu. Ama ' kolay ' kendisine ve gruptakilere zarar verebilirdi. Barışçıl yolu denerse bu sefer de kibarlığından şüphelenip yine gelmek istemeyebilirlerdi. Onları hem ürkütmeli, hem de bir çıkış yolu vermeliydi. Eğer istedikleri olmazsa sonunun iyi bitmeyeceğini anlamalarını sağlamalıydı. Tam bu sırada Borkul'un aklına bir fikir geldi.
" Odyun, köyünün en atletik, en iyi görünümlü adamlarını topla. 20 kişiyi geçmesin. Onlara en iyi zırhları ve silahları giydir ve bayrağını da yanına al. Ben de en iyi 10 adamımı alacağım. "
