Living with the Gangster

Chapter 43

Jennie's POV.

Huminga ako ng malalim. Nasa isang akong coffee at kakaunti lang ang tao. Mag kikita kami ngayon ni Third.

" Ma'am, oorder na po ba kayo?" Tanong sakin ng babaeng waitres ngunit ngumiti ako at umiling.

" Wala pa po kasi ang kasama ko. Mamaya na lang po kapag nandito na sya". Giit ko kaya umalis naman sya at saktong nag ring ang phone ko.

" Jennie? Sure ka ba sa gagawin mo?" Bungad sakin ni Haley.

Matagal bago ako naka sagot. Sa totoo labg natatakot ako. Natatakot ang sa kalalabasan ng gagawin ko.

" Oo, handa na ako, Haley. Kahit alam kong masakit, gagawin ko..."

" Wala pa ba sya? 12 pm na ahh".

" Wala pa sya ehh. Natatakot ako na baka hindi pumunta si Third..." Sabi ko.

" Ano ka ba? Pupunta yun... Wag ka ngang nega dyan". Napangiti naman ako sa sinabi ni Haley. " Sige na. May mga gagawin pa sa coffee shop ehh... Bye".

Tinago ko ang phone ko at huminga ng malalim. Tinignan ko ulit ang wrist watch ko at tumingin sa labas.

Sana tama tong gagawin. Matapos namin gumala ni papa ay napagisipan kong kausapin si Third. At ngayong araw na yun. Hindi na kami nag kikita, kahit nasa iisang bahay kami. Nag iiwasan kaming dalawa. Yun ang totoo. Hindi kami nag uusap.

Magulo na ang mundo namin... Napunta ako sa magulong mundo ni Third. Pero... Sya ang nag padama sakin ng pag mamahal. Hindi lang pag mamahal. Iniingatan nya ako, inaalagan. Sya yung tipo ng lalaki na gusto mong makasama habang buhay. Sa bawat araw na kasama ko sya, pinadama sakin ang saya.

Ang gusto ko lang naman ay ang tahimik na buhay pero hindi pala iyun ang kakalabasan. Oo nga't napunta ako sa magulong mundo nya pero pinadama nya sakin ang pag mamahal nya. Pinaramdam nya sakin na special ako sa kanya. At hindi ko pinag sisishan na napunta ako sa oang tulad ni Third.

Minahal nya ako... At minahal ko rin sya.

Napatingin ako sa entrance ng mag bukas ito. Napatayo naman ako ng makita ko si Third. Para akong istatwa dito na hindi maka galaw. Hindi naman ako ganito ahh.

" Hey..." Bati nya sakin. Hindi ako sumagot at naka tingin lang sa kanya. Nag taka naman sya sa inasta kaya nangunoy sya. " What's wrong?" Hinawakan nya ang kamay ko kaya naka ramdam ako ng kuryente. Kaysa sumagot ay agad ko syang niyakap.

" I miss you..." Bulong ko habang naka yakap. Naramdaman ko naman ang pag ngiti nya.

" I miss you to, princess". Naupo kami at umorder na rin ng kakainin. Natatakot ako sa magiging reaksyon nya. Alam kong masasaktan ko sya. Alam ko rin na masasaktan ako. Pero kailangan.

" Third? I-I need to talk to you..." Nakita ko ang lungkot sa mga mata nya. " Third..." Hindi ako maka pag salita. Parang may bumabara sa lalamunan ko. " M-mag... M-mag hiwalay na tayo..." Sabi ko at doon tumulo ang luha ko.

" I new this day will come..." Napa angat ako ng tingin dahil sa sinabi nya. " Alam kong makikipag hiwalay ka sakin, someday... At ito na nga yun... Alam ko naman na... Pero ito parin ako... Tayo lumalaban. Habang patagal ng patagal alam kong pa sira ng pa sira ang relasyon natin. Naapektuhan na tayo... Pero lumaban pa naman tayo. Naging masaya pa naman tayo... Naiintindihan ko kung bakit gusto mo ng makipag hiwalay..."

" Third... Mahal kita... Mahal na mahal kita... Ayokong makipag hiwalay sayo pero alam nating pareho na kailangan..."

" I know that... Kailangan, kasi pareho na tayong naapektuhan. Hindi lang tayo. Pati na rin ang mga mahal natin sa buhay. Sorry kung nag lilihim ako... Sorry for that, princess... Naging mabilis kasi tayo sa mga bagay... May mission ka pa na dapat mong tapusin at ganon din ako... Naiintindihan kita..."

" Sorry, Third. Mahal na mahal kita..."

" Mahal din kita... I'm more than happy dahil dumating ka sa buhay ko... Sorry kung pinasok kita sa magulong buhay ko... Nalimutan kong may mission pa pala ako. Masyado akong naging focus sa relasyon natin. Ngayon ito na pala ang mga kalaban natin, gumagawa ng paraan para masira tayo. Masira ako. Tandaan mo..."

" Third, mahal kita... I'm sorry kung kailangan ko tong gawin... Sana maintindihan mo..."

" Naiintindihan ko..."

" Thank you sa lahat. Nang dahil sayo nilayo mo ako sa kamag anak ko na pinag malupitan ako... Nang dahil sayo I become a better person... Nang dahil sayo mas lalo kong nakilala ang sarili ko. Nalaman ko din kung papaano mag mahal ang isang katulad... Nalaman ko ang mga pag uugali mo na hindi nila madalas makita. Third, I love you so much... More than anything..."

" I love you princess... Remember that... I'm really proud of you. Nagawa mong tanggapin ang papa mo sa kabila ng lahat ng nangayari... Yan ang isa sa mga nagustuhan ko sayo... I love you..." Agad ko syang niyakap ng tumayo kaming dalawa...

Kahit masakit... Kakayanin ko. Tinuruan nya akong maging matapang. Tinuruan nya akong paano maging matibay at yun ang gagawin ko.

" I think this will be the end?" Tanong ko habang pinupunasan ang mga luha ko. Alam kong marami ng taong nakatingin samin pero wala akong paki alam.

" No... This will not be the end... Promise ko sayo... I'm gonna get you back... Kukunin ulit kita, pag katapos lahat ng gulo nato... And I promise you, I'm gonna call you my queen... Not princess". Napangiti ako sa sinabi nya.

" Mag hihintay ako..."

A/N.

Anong masasabi nyo? Hahaha. Masakit ba? Lol. Kung nabilisan kayo sorry... Ganon talaga. Hehehehe. Thank you dahil 10k na tayo! YAY! Thank you talag sa inyo!