***EJ's POV***
How did it happen? Dad had a relationship with another woman? No! He's been very loyal to Mom. I don't believe it.
But Uncle's fury for my father seemed to be real.
Ahhhh! This is making me insane.
"Kuya? Okay lang po ba si Ate Dale?"
Judy suddenly speak from the backseat.
"She's fine now."
"Hay Diyosko po salamat naman."
We then arrived at the hospital.
Naabutan kong gising na si Dale and she's now talking with Donny while he's playing with my son.
I felt a bit jealous.
Why is she that close to Donny?
"Papa! Ate! Ate!" sabay takbo ng anak ko kay Judy na akala mo ay hindi nagkita ng matagal.
"Baby Reyn!"
We got their attention.
"EJ... Judy... Salamat at dumating ka."
"Kumusta po kayo Ate?"
"Okay na ako Judy. Sana nga makalabas na agad ako dito at makauwi na tayo."
"Ahm... Bro... Dale... I need to go now." Nabigla ako sa pagpapaalam ni Donny.
"Saan ka naman pupunta?" I asked him.
"Sa bahay."
"It's not your home anymore. Wala ka ng lugar doon."
"Doon ako nakatira. I need to clarify things with Mom. Gusto kong maliwanagan sa lahat. And if it's true that they have legally adopted me then may karapatan pa rin ako sa bahay na iyon hindi ba? Aayusin ko 'tong problema...."
"Are you crazy? Paano kung tuluyan ka na ni Uncle? Galit siya kay Dad and---"
"I still believe na hindi ako kayang saktan ni Dad..."
"Stop being stupid, Donny! For Christ's sake! Papatayin ka niya! He wanted both of us killed para makaganti siya kay Dad. Why would you risk your life sa mamamatay tao na iyon?"
"He's still my Dad. Siya pa rin ang nagpalaki sa akin. And si Mom... I don't think I could leave her."
"Tsk! Bakit ba ang tigas ng ulo mo?"
"Hindi mo rin naman ako maiiintindihan bro..."
"Donny, remember this! Anuma't anuman ang mangyari, Uncle Charles will go to jail. I assure you that! I don't care how you're gonna take it!" Hindi ko na napigilan ang pagtaas ng aking boses.
Bigla siyang natahimik.
"Dale, I'll go ahead. Kiddo, see you some other time!" Paalam ulit nito kay Dale at kay baby Reyn.
"Bye Tito Donny!"
"Bye. Pakabait ka ha."
He then walked out of the room.
"EJ..."
Napalingon ako kay Dale.
"Dale... Kumusta ka na? I'm sorry. I'm really sorry."
"Naiintindihan ko ang galit mo. Hayaan mo na muna si Donny na makapag-isip. Kailangan niya ng oras. Kailangan niyang maklaro ang lahat sa mama niya."
"Paano kung patayin siya ni Uncle?"
"Suddenly you care for him. Kanina lang halos magpatayan na kayo sa suntukan..."
I became speechless.
I don't know. There's something in me that tells me I should be protecting him from Uncle. Dahil nga siguro sa kapatid ko siya?
Inosente nga ba siya?
I've hated him for some time...
Nawala na ba ang galit ko sa kanya?
Paano nga kung saktan siya ni Uncle? Mawawala pa ang nag-iisang kapatid--- Yeah... maybe he's really my brother. Kaya pala ang gaan ng loob sa kanya ni Dad noon. He treated us equally. There were times I felt jelous of him whenever Dad gives him extra attention. Kaya pala....
"EJ..."
"I don't know what to think anymore, Dale. Kung inosente nga si Donny... At kung tootong anak nga siya ni Dad.... Malaki ang pagkukulang ko sa kanya... bilang kuya niya... I've been pushing to get the company back from him pero may karapatan din naman pala siya? Hindi ko na alam. Hindi ko na alam, Dale. Why all these things are happening?"
"Pasasaan ba at maayos ninyo rin iyan. Bigyan mo lang siya muna ng time. Hindi rin ganoon kadaling tangapin ang katotohanan para sa kanya. Isipin mo... ikaw nakasama mo ng matagal ang parents ninyo... Tapos siya sa ibang pamilya lumaki... Hindi nga rin natin alam kung minahal nga ba talaga siya... Base kasi sa mga kwento niya noon. Hindi sila close ng papa niya.. Parang batas daw sa kanila ang bawat sasabihin nito... Yung tipong wala siyang karapatang magdesisyon para sa sarili niya. Naging malungkot ang buhay niya kung ganoon nga... Napakabait ni Donny, EJ.... sa kabila ng karanasan niya sa papa niya."
"Anong gagawin ko?"
"Tangapin mo siya bilang kapatid. Mas matanda ka. Dapat ikaw ang nag-iisip ng mas makabubuti para sainyo. Hindi pa huli ang lahat, EJ."
Pero kailangan kong maipakulong pa rin si Uncle. Walang kapatawaran ang ginawa nila---- Speaking of nila.... Bakit nga ba nasali ni Uncle sa usapan si Grace kanina? I almost forgot... Anong sinasabi niya tungkol sa anak namin?
I decided to call Grace ngunit nakailang tawag na ako ay hindi ito sumasagot.
Napansin kong matamang nakatingin pala sa akin si Dale. Napilitan akong ibaba na lang ang telepono. Probably I need to pay more attention to her. Bigla ulit akong naguilty. Kasalanan ko kung bakit siya nagkaganito.
I sit on the bedside and hold her hand.
"I'm sorry."
"Wala ka ngang kasalanan. Pero sa susunod wag na wag mo na ulit gagawin iyon, ha? Huwag mong ilagay sa kamay mo ang batas. Paano kung napatay mo siya? Makukulong ka... Paano---?"
"Are you concerned about me? Takot ka bang makulong ako?"
"Ha? Ah eh... Siyempre... Ano... Ayoko namang magkaroon ng tatay si Reyn na nasa kulungan. Handa ka bang iwan si Reyn at makulong?"
"Si Reyn lang ba?"
She went speechless.
Somehow I felt happy and hopeful... Hoping na matangap niya na ako. Hindi bale... All these problems will end. Just wait for me, Dale.... Just hold on.
Tinignan niya ako na para bang nababasa niya ang iniisip ko.
"Kaya mo iyan..."
"Yeah... For you... and of course Reyn."
"Papa! Mama! Akyat! Akyat!"
I put Reyn on the bed beside her mother. Niyakap agad nito si Dale. Napaka-sweet talaga nitong anak ko...
I stare at them for a moment. I just couldn't imagine leaving them behind. Hindi ko kakayanin. Tama siya... I need to control myself from now on. They're my family. They're my everything now.
