Chapter 46

1K 75 8
                                    

***EJ's POV***

I couldn't help but tear up whenever I see her cry.

I feel so much guilt of what happen.

Bakit ba kasi nawala sa isip ko ang anak namin? Di ba siya dapat ang na-prioritize ko? How could I've been so complacement about him being alone in that house? Me and her mother was away to protect him. Nauna ko pang nailigtas ang kapatid ko. Pero napabayaan ko naman ang anak ko...

I couldn't stand seeing her crying on her knees. I couldn't comfort her any longer.

"Dale..."

She just keeps on crying.

"Dale... I promise to take him home... Gagawin ko ang lahat para mahanap ko ang anak natin..."

She looked at me with full of tears.

"Siguraduhin mo lang..."

"Dale..."

"Hindi sana nangyari ito kung hindi ka pumasok sa buhay namin. Wala sanang mangyayaring masama kay Reyn.... Bakit si Reyn pa? Bakit di na lang ako ang saktan nila? Bakit kailangan pa naming madamay sa alitan ninyo? Huhuhu!"

"I'm sorry... I admit... Kasalanan ko ang lahat ng ito... I'm sorry... I'm really sorry... It's all my fault..."

I wipe off my tears and I check on my phone.

Wala pa ring balita. Lahat ng connections ko ay na-contact ko na... and I'm still waiting for their updates... It's almost twenty-four hours simula ng mawala si baby Reyn and yet wala pa rin kaming balita.

I sighed in frustration.

"Dale... Kain ka na muna... Magkakasakit ka kapag hindi ka kumain."

She remained silent.

Nandito kami ngayon sa bahay. I cooked for her twice pero ni isa ay hindi niya ginalaw.

Suddenly I see her rise from her seat. She gets her cellphone and she seems to call someone.

"Hello Sir." while she wipes off her tears.

I feel hurt. I don't know why. I know she dialed Marco's number.

F*ck!

Why the hell did she contact him?

"Si baby... Si baby po.... Nakidnap si baby... Huhuhu... Please Sir... Kailangan ko po ng tulong mo... Hangang ngayon po wala pa rin kaming balita... Hindi ko po alam kung ano ng nangyari sa anak ko... Kung nakakain ba siya o hindi... Kung umiiyak ba siya o hinahanap niya ako... Huhuhu... Tulungan mo ako please..."

She turns her back at me while talking to Marco.

"Opo... Kahapon pa. Sige po. Salamat po..."

She ended the call and goes back to her seat holding her phone.

Somehow my pride was hurt.... I felt betrayed... I don't know...

"Dale... You don't have to call him. Lahat ng contacts ko kinausap ko na and they're doing everything para mahanap si baby. We don't need his help."

She looks at me with hatred in her eyes.

"Nasaan? Nasaan si baby? May balita ka na ba galing sa mga connections mo? Humihingi lang ako ng tulong ng iba para mahanap na ang anak ko! Hindi pwedeng tumunganga na lang ako dito at maghintay ng mangyayari.... Kung alam ko lang ang mga lugar na pinupuntahan ng ASAWA mo di sana'y pinuntahan ko na at hindi ako nakatunganga lang dito!"

"And you think Marco can help you?"

"Bakit hindi?! Gagawin ko ang lahat para mahanap ang anak ko..,"

Dance For LifeTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon