Madelaine Blackpearl (Tamamlandı)

Popülarite

—Aşktandır.

—Aşık insan böyle bakmaz.

—Nasıl bakmalı aşık insan?

—Sinirimi bozuyorsun diyip önüne döndü.

Şaşırmıştım. Yanlış bir şey de dememiştim aslında.

Yanıma biri geldi.

—Merhaba ben Lucas Goldwater.

—Merhaba. Dedim.

—Sormak istediğin bir şey olursa yardımcı oluruz çekinmene gerek yok.

—Şu arkadaşın adı nedir? Diye kafama işaret ederek yanımdakini gösterdim.

Güldü.

—Bilmen gereken bir takım şeyler var. Görüşmek üzere. Zil çalıcak.

Dediği gibi Zil çalmaya başlayınca azcık şaşırarak ona baktım.

Gülümsedi gitti.

Yüzümü anında eski haline sokup kafamı sıraya yanımdaki gibi koyucaktım ki kafam sıraya sertçe çarpınca acıyla inleyerek kafamı tuttum.

Sınıfta ki gözler bana dönerken güldüklerini görmüştüm. Onlara göz devirdim. Başım acımıştı burda.

Öğretmen sınıfa girdiğinde gözler ona döndü.

Sonunda derse geçtiğinde önüme defterimi çekip bir şeyler çizmeye başladım.

Gelişi güzel darbeler atarken aslında bunun gelişi güzel olmadığına farketmiştim.

Yüzümde solgun bir gülümseme oldu. Ares'i çizmiştim. Onunla hiç vakit geçirememiştim. Üzgündüm. Her bir noktasını inceledim kedimin.

Titrek bir nefes verdim. Görmek istiyordum. Çizmeye devam ettim. Sonunda bitirdiğimde derste bitmişti.

—Kalk.

Sıradan kalkıp ona yol verdim.

—Madelaine öğle yemeği geliyor musun?

—Öğle yemeği mi? Ah hayır.

—Sen bilirsin dedi kız.

Öğle yemeği tercihim olan bir şey değildi.

Karşıma bir kız oturdu.

—Ben Brina. Brina Watson.

—Ben de Madelaine Blackpearl.

—Evet biliyorum.

Fazla sevimli konuşuyordu.

—Yüzün çok güzel. Hiç bir iz yok. Saçların da boyaya rağmen yıpranmamış. Cidden çok güzelsin.

—Teşekkür ederim.

—Bak uzak durman gereken kişileri var. Çok sağlam bir kıza benzemiyorsun. Kendini koruyamayabilirsin.

—Kimler?

—Öncelikle yanındaki çocuk. Stephen Vincent Rudolph. Hakkında ucube diye dedikodular var. Buna rağmen korkutan şey bu değil. Aşırı sinirli biri ve müdürün oğlu olmasının getirdiği bir ego var. Bir tane yanında arkadaşı var. Can dostu değiller. Ama birbirlerini seviyorlar.

—Neden ucube diyorsunuz ki?

—Ya sözde bir şeyleri dokunmadan hareket ettirebiliyormuş falanmış. Ama ben inanmıyorum çok saçma.

—İnsan değil mi?

Kahkaha attı.

—Senin benim gibi bir insan o da.