Madelaine Blackpearl (Tamamlandı)

Eski Tanıdık

—Şimdi görevini gerçekleştirme vakti. Dedi ellerini çırparak.

—Tamam. Dedim.

—Olurda öpemezsen bir kızı öpmek zorundasın.

Kafamı salladım. Ayağa kalktım. Hafifçe masaya tutundum. Dengemi sağladığımda yürümeye başladım.

Çocuğun yanına kendimi bıraktığımda bana bakmadım bile. Kafası eğik içki bardağını tutuyordu.

Kafamı eğip yüzüne baktığımda ağzımdan dökülen kelimeler gözlerini bana çevirmesine neden olmuştu.

—Peter Robert Holland.

—Madelaine. Vay canına seni burda görmeyi beklemiyordum.

—Ben de bu depresyonda ki çocuğun sen çıkmasını beklemiyordum.

—Boynundaki de ne?

—Ah başka bir lanet. Lanetlenmeden duramıyorum. Her neyse bir iddiaya girdik. Dedim.

—Diğer laneti bozabildin mi gerçekten?

—Seni öpmem gerekiyor. Normalde kazanırdım ama kız midesiz çıktı. Büyüylede kazanmak istemedim.

Elini yanağıma koyup beni kendine çekti. Dudaklarını bana değdirirken yavaşça araladım dudaklarımı.

Kısa bir öpücükten sonra ayrıldık.

—Teşekkür ederim. Zaten kaybetmek biraz üzdü. Her neyse sonra görüşürüz. Diyerek ayağa kalkıp El salladım.

—Görüşürüz diyerek el salladı.

Masaya geri döndüğümde Terry şaşırmıştı.

—Demek güzel olunca birisini öpmek zor değil. Dedi.

—Yok ya tanıdık çıktı. Dedim.

—Ve sen onu öptün mü? Dedi Alan.

—Evet dedim.

—Artık gidelim. Baya geç oldu. Yarın okul var. Dedi Billie.

Elimi şıklatarak onu gösterdim.

—Kesinlikle hadi gidelim.

Tam elimi tekrar şıklatıyordum ki Magnus elimi sardı.

—Biz aynı apartmanda oturuyoruz. Arkadaşlarım sizi bıraksın. Ben de Madelaine'im bırakırım. Endişelenmeyin onun için.

Terry ve Billie aynı anda göz kırparken onla gülümseyip el salladım.

Kolumdan sürükleyerek dışarı çıkardı.

—Niye eve gitmedik?

—İnsanların içinde ışınlanmayı mı düşünüyorsun?

—Unutmuşum. Hem sen niye benimle ilgileniyorsun?

—Kardeşim değil misin ilgilenirim?

—Ölümümle mi? Diye sordum ona.

—Ölümünde geçerli tabi. Ve emin ol bunun yolunu buldum. Sonuçta tılsım yapıyorum.

—Tılsımların beni öldürmez.

—Boynundaki tılsımı yapan kişi benim. Bir laneti var sonuçta. Güçlerini kaybettikten sonra hayatına elveda de. Dedi gülerek.

—O gün gelicek mi bilmiyorum. Ama geldiğinde emin ol beni kurtaran kişi sen olucaksın. Ne de olsa kardeşinim. Bana alışmaya başladın bile. Beynin istemese dahi kanımız çekiyor.