Madelaine Blackpearl (Tamamlandı)

Denemeler

-Vincent gerçekten eşyaları hareket ettirebilen bir ucube misin?

Çenesinin kasılmasından dişlerini sıktığını anlamıştım. Arkamdan Brina kolumdan tutuyordu.

-Gerçeği mi bilmek istersin yoksa gerçek olmayanı mı?

-Ne söylersen söyle yalan mı doğru mu olduğunu anlarım.

-Evet hareket ettirebiliyorum.

Aurasının sabitliğinden yüzüm kasılırken geri çekildim.

-Kesinlikle yalan.

-Peki bunu nerden anladın canım arkadaşım. Dedi Brina.

-Aurasından...

-Bir ucube daha mı?

Pot kırmıştım değil mi?

-Aynadan. Gözler aynadır. Doğruyu söyler gözler.

Kızlar kahkaha atarken alnımı avuşturdum. Batırmıştım.

Pizzalar masaya konduğundan konu dağıldı.

Elim boynumdaki kolyeye gitti. Amentia'nın ruhu yok olmuştu. Tam da şuan.

Güçlerinin kolyeye girdiğini hissettiğimde orda kendilerini birisi açana kadar kilitlediklerini biliyordum.

İştahım anında kaçarken kafamı başka yöne çevirdim.

-Bir sorun mu var Madelaine, sinirli duruyorsun.

-Sanırım benim iştahım kaçtı siz yiyin ben biraz... Ben biraz dolaşıcam. Evet dolaşıcam. Beni beklemeyin. Gidin siz.

Masadan hızla kalkarken ordan uzaklaştım.

Amentia üzgünüm başaramadım.

İlerken birine çarpmamla sendeledim.

Yüzüne bile bakmadan üst kata çıkmaya devam ettim. Güçlerim geri gelmek zorundaydı. Herkes için.

Kilitli olan kapıyla sinirlerim iyice bozulurken elimle saçlarımı geriye attım.

Geriye doğru ilerleyip tekme vurduğumda açıldığında hızlıca kapıyı açıp kendimi rüzgarlı çatıya attım.

Tehlike anında gelmeliydiler. Öyle olurdu. Ben farketmediğim bir anda ya da olsa bir tehlikede bana kalmadan kendileri korurlardı beni.

Çatının yüksek mermer duvarına ellerimden destek alarak çıktım. Ayağa kalktım. Rüzgar saçlarımı ve eteğimi dalgalandırıyordu.

Aşağıdaki insanlara baktığımda çoktan dikkat çektiğimi görmüştüm. Bunca insanın içinde güçlerim açığa çıkarsa hiç bir sorun olmazdı. Hafızalarını silerdim.

-Madelaine sen ne yaptığını sanıyorsun?

Brina'nın çığlığını rüzgar alıp götürürken arkamı döndüm yavaşça.

Vincent'la göz göze geldim.

Tek kaşımı kaldırdım. Kurtarabilir miydi beni? Lanet olsun bir insanın  bile güçleri varken ben bir hiç olmuştum.

Kafasını iki yana salladı. Eğer bugün kurtarsa bile beni güçlerim ortaya çıkana kadar intihar etmeye devam ederdim.

Bana doğru yaklaştı.

-Madelaine ordan in ve sorun neyse halledelim.

-Yok olmuş bir ruhu geri getirebilir misin Vincent?

-Seni anlayamıyorum.

-Bana engel olmadığın zaman anlıyacaksın Vincent. Bırak şu gücünü kullanmayı.