(Bu kitap argo kelimeler, cinsellik ve küçük yaşta okuyuculara hitap etmeyecek şiddet sahneleri içermektedir.)
"Hikayenin sonunda hepimiz öleceğiz."
Maral yapmadığı bir şey için suçlanıp okulun diline düştüğünde hayatı değişecektir. Öncesinde yakın...
İyi geceleeeeer. Bugün benim doğum günüm ve doğum günümde siz bana değil ben size hediye vermek istedim. 00.00'da İnstagram'da aktif olacağım. Doğum günümü kutlayabilirsiniz. İnstagram: burhanakgun_ Bölüm içime sindi diyemem ama sinmedide diyemem. İkisinin arasında kaldım. Fakat yinede bölüm atmamış olmamdan daha iyi.
İyi okumalar ve iyi geceler.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Gözlerim karardı ve mideme keskin bir bulantı saplandı. Beynim bir yelkenliydi, düşüncelerim ise koca dalgalarla sarsılan bir deniz. Aklım fazlasıyla karışmış ve ne yapacağımı bilemezken Alev'in komutuyla arkamı dönüp okula girmiştim. Müdürün odasına ne zaman vardığımı anlamasamda şimdi kapının dibindeydim ve içeriye girip girmemek arasında bir gelgit yaşıyordum.
İçeriye girdiğimde karşılacağımı düşündüğüm manzara beni korkutmaya yetiyordu. Kardeşim gerçekten geri mi dönmüştü? Onu geri dönmeye sürükleyen şey neydi? Yüzleşmekten kaçındığım yüzlerce soru işte bu şekilde beynimde cirit atıyordu.
Elimi kulpa götürdüm.
Yapabilirim.
Yapamazsın!
Bana kötü bir enerji salgılayan iç sesimi bir kenara attım ve kulpa yükümü verip kapıyı açtım. Müdürün ihtişamlı odası nazarıma girerken ürkek ve titrek adımlarla içeri girdim. Müdür her zaman oturduğu koltuğundaydı ve karşılıklı olan misafir koltuklarında daha önce hiç görmediğim iki kişi vardı. Yaşlı bir kadın ve adam. Bunlar kimdi? Ali neredeydi?
Gözümü sadece biraz kaydırdım ve gördüğüm genç erkekle irkildim. Oydu. Gördüğüm kişi kardeşimdi ve bana hüzün dolu gözlerle bakıyordu. Onlara ördüğüm duvarları kırıp özgürlüğe koşan gözyaşlarımı durdurmadan koştum ve kardeşime sarıldım. Bu ani sarılışla sarsılsada başını omzuma gömdü.
Yıllarca görmediğim kardeşim şimdi somut bir halde kollarımın arasındaydı. Güzel kokusu genzime yumuşak dokunuşlarla değiyordu. Gözlerinden akan yaşlar omzumu ıslatıyordu.
Buradaydı. İnanması benim için çok zordu fakat bu gerçekti ve inanmaktan korkacağım bir şey değildi.
"Bana yaşadığını söyleyebilirdin!" Dedim kızgın bir sesle, onu kemiklerini kıracak bir şekilde daha fazla sararken.
"Öhöm, öhöm!" Duyduğum öksürme sesiyle kardeşimden ayrıldım ve soluma dönüp yabancı adama baktım. Yumruğa dönüştürüp sıktığı eli dudaklarının hemen önündeydi. "Maral şimdi bunları konuşmanın zamanı değil." Adamın pürüzlü ve olgun sesi tenimi ürpertsede dik dik bakmaya çalışmıştım.
Ali, heyecanlı adımlarla adamın yanında yer aldı ve ellerini adamın omuzlarına yerleştirip bir tür masaj yaptı. Bu da neydi böyle? Bu insanlar Ali'yle mi gelmişlerdi? "Abla sana gerçek ailemizi getirdim."
