+18 Kötü Çocuklar Ağlamaz

31: Ay Gökyüzüne Aşık Olamaz

Instagram: burhanakgun_
Kitap için 'instagram' grubu açmayı düşünüyorum. Eğer pozitif bakanlar varsa ve çok fazla istek gelirse açacağım. Grup için bana Instagram'dan yazabilirsiniz.

Tatilde olduğum için bölüm gecikti.

İyi okumalar.

İyi geceler demeyi de ihmal etmeyeyim. İyi geceler çiçeklerim.

Gözlerim istemsizce büyürken heyecanla atan kalbimin sesi kulaklarımda yankılanıyordu. Beynim kendisine yöneltilen zehirli oklardan kendini korumak adına geri çekilirken Alev'e telaşla bakmayı sürdürdüm.

"Ne diyorsun sen mal?" Berfin'den yükselen ses işlevi bırakmış beynimi uyandırırken bir adım attım.

"Böyle saçmalık mı olur?" dedi Didem ve oda bir adım atıp yanımda yer aldı.

Titremeye başlamış ayaklarıma rağmen kendimi ayakta durmak adına zorladım. Bu çok güçtü.

Havuz kenarındaki tüm gürültü bir yana bizim aramızda süregelen sessizlik öyle güçlü bir akıma sahipti ki sessizlik kulaklarımı çınlattı.

Sonunda dayanamayıp "Alev bir şey söyle!" diye bağırdığımda onun irkildiğini gördüm.

Alev "Asıl siz mal mısınız? Buna sevinmeniz gerekirdi!" deyince yüzümü buruşturdum. Aklını mı kaçırmıştı?

Ali, Alev'in yanına birkaç adımla vardı ve onu iki omuzundan kavrayıp sarıldı. "Minik kuşumun dili sürçtü." dedi sakince.

Kaşlarımı çattım ve onlara baktım.

"Nasıl yani?" diye sordu Şeyma anlamadığını belirterek.

"Şöyle ki Alev'in annesi hamile. Kardeşi olacak!" diye haykırdı Ali.

Aniden titreyen bacaklarım titremeye son verdi ve yüzüne geniş bir gülümseme yayıldı. Koştum ve Alev'e sarıldım. Alev mutlu bir halde kahkaha atarken onu kendi içime gömecek kadar sert bir şekilde kendime çektim.

"Eğer gerçekten hamile olan sen olsaydın işini bitirirdim." dedim fısıldayarak.

Kızlarda bize sarılırken kendini güvende hissettim.

Onların yanında güvende hissediyordum.

Benim ailem arkadaşlarımdı.

Okula girdiğimizde Didem ve Berfin, Alev'le sürekli yanlış kurduğu cümle için dalga geçmişlerdi. Alev bu durumdan rahatsız gibi görünmüyordu çünkü mutlu olmasını gerektiren bir sebebi vardı. Bir kardeşi olacaktı.

Ders boyunca genç öğretmenin tahtaya yazdıklarını defterime geçirmiş ve bir ön sıramda öğretmenden işittikleri azara rağmen hararetle bir konu hakkında tartışan Didem ve Berfin'i görmezden gelip pür dikkat dersi dinlemiştim. Yeni gelen serseri burslulardan bir tanesi bile bizim sınıfa denk gelmemişti. Buna üzülmeli miydim? Bilmiyordum.

Öğle vakti kantine doğru Şeyma'yla birlikte yürürken bana yeni keşfettiği bir uygulamayı gösteriyordu. Uygulamada karşınıza tanımadığınız insanlar çıkıyordu ve onlara derdinizi anlatıyordunuz. Açıkçası uygulamayı gereksiz bulmuştum. Çünkü birine derdimi anlatacak olsam onun kim olduğunu bilmek isterdim. Diğer türlüsü beni ürkütüyordu.

Kantine vardığımızda çok kalabalık olmadığı için kolaylıklı sıraya girip sonunda kasaya vardık. İki karışık tost ve çay isteyip bekleme kısmına kaydıktan birkaç dakika sonra orta yaşlı kadın dikkatle tuttuğu tepsiyi elime uzattı. Kadının elinden aldığım tepsiyi ben de onun gibi dikkatle taşıyarak boş bir masaya ulaştım. Şeyma kendi sandalyesini çekip otururken ben de onun gibi yapıp oturmuştum.