+18 Kötü Çocuklar Ağlamaz

13: Yeni Kızlar

Kitap hakkındaki tüm gelişmelerden haberdar olabilmek için Instagram'dan beni takip edebilirsiniz. IG: burhanakgun_

Ruelle: War of Hearts

13. Bölüm: Yeni Kızlar

Alev'in evinden ayrıldığımda saat gece yarısını kovalıyordu. Beni kapının önünde bekleyen Selim'i başımla onayladıktan sonra arabaya binmiştim ve evin görünmesini dört gözle beklemiştim. Eve girdiğimde ayakta olan kimsenin olmayışı beni şansı kılmış ve bende sessiz adımlarla odama çıkarak kendimi yatağıma bırakmıştım.

Gözlerim mucizevi bir tavırla alarmdan saniyeler önce aralandığında kuşağımı birkaç saniye sonra maruz kalacağı ızdıraptan kurtarabilmiştim. Günlük rutinlerimi tekrar ettikten hemen sonra dolabımın önünde durmuş ve giyecek bir şeyler bakınmaya başlamıştım.

Tam o sırada odamın kapısı açıldı. İçeri giren Ali, "Abla müsait misin?" Diye sorduğunda sesli bir şekilde gülerek ona döndüm.

"Kapıyı açtıktan sonra mı soruyorsun bunu?" Dediklerimle o da gülümserken içeri girip kapıyı ardından kapatmıştı. Onun gözlerine baktığımda ne hissettiğini ya da ne yapacağını az çok kestirirdim. Şimdiyse gözlerinde telaş görüyordum.

"Çok kötü bir şey oldu abla." Dediğinde birden tamamiylen ona dönüp ona doğru yürüdüm.

Kolunu kavrayıp bedenini sarstıktan sonra "Ne oldu? Söylesene!" dedim. Beynimin bana sunduğu yüzlerce senaryo gözlerimin önünden kayıp giderken kardeşim hala dudaklarını kımıldatmamıştı. Bu yaptığı hem sinirimi hemde sabrımı zorlarken zaten kolunu kavramış olduğum elimle onu dürttüm.

Ali onu dürtmemle kendine gelip gözlerini bana çevirdi. Yavaşça konuşmaya başladı: "Benim okuduğum okulda bu sabah yangın çıkmış abla. Okul tamamen kullanılamayacak bir haldeymiş. Az önce anneannemi aradılar. Artık seninle aynı okulda okuyacağız."

Söylediklerinin ardından içim bir nebze rahatlamıştı. Yüzündeki ifadeden yola çıkarak binbir türlü senaryo üreten beynim hayal kırıklığına uğramıştı. Ali'nin yüzündeki ifade halen silinmemişti.

"Peki ya, neden sanki kıyamet kopmuşta sende sağ çıkmışsın gibi bir ifade yüzünde?" Diye sorduğumda Ali sanki başından beri beklediği soru buymuş gibi birden canlandı.

Hiç beklemeden lafa girdi "Abla okuduğum okulda burslu öğrenciler çok fazlaydı. Ve okulda uyuşturucu satıcılarıda vardı. Burslu öğrencilerin kaydı otomatik olarak çevredeki okullara atılacak."

İşte şimdi yapbozun parçaları birleşmeye başlamıştı. Ali benden bir tepki beklerken birden yatağımın üzerindeki telefonumun çalmasıyla ona sırtımı döndüm ve eğilip telefonu elime aldım. Arayan Alev'di. Parmağımı ekranda sağa doğru kaydırdıktan sonra telefonu kulağıma götürdüm.

"Alev Karahan Koleji yanmış. Bugün okula yeni öğrenciler gelecek. Üstelik bu okulun öğrencileriyle biz birbirimizi hiç sevmeyiz. Hızlıca okula gel. Kaos çıkacak."

Duyduklarımla birden sarsıldım. Güne böyle başlamayı hak edecek ne yapmıştım. Ali kaşlarını kaldırarak sorar gözlerle bana baktığında ona bir şey yok dercesine gözlerimi kırptım. Alev bunları söyledikten sonra telefonu yüzüme kapattığı için telefonu tekrar yatağın üzerine bırakmıştım.

"Ablacım o zaman hazırlanda okula birlikte gidelim." Diyerek Ali'yi odadan çıkarmaya çalıştığımda söyleyeceği bir şey daha olduğunu anlamamla durdum. Ali odamın kapısını açtı ve kapının önündeki sarı koliyi sürükleyerek odama soktu.