(Bu kitap argo kelimeler, cinsellik ve küçük yaşta okuyuculara hitap etmeyecek şiddet sahneleri içermektedir.)
"Hikayenin sonunda hepimiz öleceğiz."
Maral yapmadığı bir şey için suçlanıp okulun diline düştüğünde hayatı değişecektir. Öncesinde yakın...
Arkadaşlar hikayeyi sevdiğinizi biliyorum fakat canımı sıkan bir şey var. Bölümü okuyorsunuz ve tek yaptığınız "yb, yeni bölüm ne zaman?" gibi şeyler yazmak. Biriside çıkıp bölüm hakkında düşüncelerini söylemiyor. Lütfen yorum yapın fakat bu şekilde değil.
Ve de bir isteğim var.
Bölümü okuyan herkes 10 tane yorum atabilir mi?
Yorum sayısı bizi ana sayfaya çıkarıyor. Sizi çok seviyorum.
İyi okumalar.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Okuldan eve döndüğümde kardeşim ile bahçede bir kahve içmiştik fakat içene kadarda sırılsıklam olmuştuk. Göğü saran gümüş grisi bulutlar varlıklarını yağmurla ara ara hatırlatırken dedem şirketten dönmüştü. Kardeşimi yanağından sert bir makas alırken bana sadece tebessüm etmekle kalmıştı. Bu durum beni çokta düşündürmemişti.
Şimdi odamda ıslanmış kıyafetlerimi kirli sepete atarken dolabımdan giyecek yeni bir şeyler çıkarmaya koyulmuştum. Kız kıza olacağımız için rahat olabilirdim. Siyah taytımı giydikten sonra üzerine beyaz kapuşonlumu geçirmiştim. Telefonumu ve kulaklığımıda kazağımın kanguru tarzın cebine tıkıştırıp son olarak şişme montumu alarak aşağı kata indim.
Anneannem beni görür görmez kaşları çatılmış ve sorarcasına bana bakmıştı. Anneannem, dedem ve kardeşimin bulunduğu salona girdiğimde bana çatık kaşlarla bakan anneanneme dedem ve Ali'de katılmıştı. Giydiklerimde ya da yüzümde bir tuhaflık mı vardı?
"Bir yere mi gidiyorsun, Maral?" Diye sordu anneannem diğerlerine fırsat vermeden.
Onun sesini duyduğumda midemin sessizce guruldadığını duydum. Fakat bunu sadece benim duyduğuma emindim.
Titrememesi için çaba göstermeme rağmen titreyen sesimle "Evet, Alev'e davetliyim." Dediğimde dedem boğazını temizlemek adına öksürdü.
"Bu evde masa kuralları var. Akşam yemeği tüm aile fertleriyle yenilir. Eğer birinin randevusu varsa bunu bize akşam yemeğinden birkaç dakika önce değil saatler öncesinden haber vermesi gerekir." Dedemin soğuk sesi o konuşmasını bitirdikten sonra bile defalarca zihnimde yankılanırken gözümün karardığını hissettim. Sanki dedem bir şehirdide bende o şehire çöken kara bulutlardan birisiydim gibi bakıyordu bana.
"Kurallar çiğnenmek için vardır." Demeyi çok istesemde karşımda duran ve her an bana saldırabilecekmiş gibi bakan üç kişiye karşı bunu nasıl söyleyebileceğimi bilemedim. "Üzgünüm dede. Bir daha olmaz." Dediğimde dedemin yüzü yumuşadı az öne belirginleşen yüz hatları ise tekrar derisinin altına gömülerek kayboldu.
Arkamdan bir kadına ait olan ses yükseldiğinde sinirle yumruğumu sıktım. "Yemek hazır, efendim."
Anneannem oturduğu tek kişilik koltuğundan ihtişam ile kalkarken bana "Eh, kıza söz verdiysen bu seferlik yemeğe katılmayabilirsin." Dedi. Aniden koşup anneanneme sarılma isteği içimde bir yerlerde beni gıdıklarken anneannemin yüzünün gram yumuşadığını fark edince sarılmaktan vazgeçtim ve gülümseyerek evden çıktım.
