(Bu kitap argo kelimeler, cinsellik ve küçük yaşta okuyuculara hitap etmeyecek şiddet sahneleri içermektedir.)
"Hikayenin sonunda hepimiz öleceğiz."
Maral yapmadığı bir şey için suçlanıp okulun diline düştüğünde hayatı değişecektir. Öncesinde yakın...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Arkadaşlar çok ama çok kısa olduğunun farkındayım fakat çok erken attığımıda göz önünde bulundurun derim.
Bu arada yıldıza basınca turuncu oluyor. Denemesi bedava.
İnstagram: @ burhanakgun_
14. Bölüm: Hoş Geldiniz
Alara'nın korku dolu sesiyle isimlerini zikrettiği kızlar yanımıza varmak üzereyken Alev birden hızlı adımlarla beni arkasına itti ve hepimizin önüne geçti.
Artık yakınımızda oldukları için yüzlerini seçebildiğim kızların uzun olanı kaşını kaldırırken yürümeye devam etmişlerdi. Sonunda yanımıza vardıklarında uzun kız yanındaki kızdan bir adım öne geçti ve neredeyse Alev'le burun buruna geldi.
Alara bir kedinin miyavlarken çıkardığı sesleri andıran ses tonuyla "Öndeki Berfin." Dediğinde Berfin'i biraz daha detaylı incelemeye koyuldum.
Bal sarısı saçları teniyle oldukça uyumluydu. Kahveye damlatılmış sütü andıran gözleriyse oldukça canlı bakıyordu. Dudakları bir kız için oldukça büyük ve şekilliydi. Burnu ise küçük fakat fazlasıyla yapılıydı.
Berfin saçlarını tek bir hareketle savurup sola yatırdıktan sonra "Bize özel hoş geldin merasimi mi hazırladınız?" Diye sormuştu. Ses tonu küçük bir kız çocuğununkini andırıyordu fakat şu an oldukça tehlikelide işitilebilirdi. Çünkü büyüleyici gözleri şimdi oldukça sinir ve kin dolu bakıyordu.
Alev yalandan bir kahkaha patlattıktan sonra sahte olduğu sezilebilen samimiyetiyle "Evet canım. Hatta birazdan şampanya patlatacağız." deyince Didem öne atıldı.
Didem'in, Berfin'e göre çok daha belirgin yüz hatları vardı fakat bunlar onu dahada güzel kılıyordu. Gözünün önüne düşen saçını kulağının arkasına tıkıştırdıktan sonra yeşil gözleriyle korku salarcasına Alev'e baktı.
"Şampanyanız patlar mı bilmem ama arkandaki gerizekalı sürüsü bize böyle bakmaya devam ederse onların kafasını patlatırım." Didem'in sesiyle birlikte arkamdaki erkeklerin aralarında bize mi dedi gibi sorular sorduklarını işitmiştim.
Aslında mantıklı olarak düşünecek olursak bende Alev'in arkasındaydım fakat Didem konuşurken beni değil erkeklerin yönünü işaret ettiği için üzerime alınma gereği duymamıştım. Alev'in yerinde kıpraştığını görsemde şu an yüzünü tam olarak göremediğim için ne hissettiğini kestiremiyordum.
"Alara." Dedi Alev soğuk bir sesle. Alara kendisine seslenildiğini duyar duymaz yerinde zıpladı ve sırtındaki çantayı çekip önüne aldı. Çantanın fermuarını açıp elini içine daldırdığında ne çıkaracağını anlamaya çalıştım. Fakat aklıma mantıklı hiçbir şey gelmiyordu. Alara sonunda elini çantadan çıkardığında bir şampanyayı tutuyordu.
Berfin dik dik Alara'ya baksada Alara onun bakışlarını görmezden geliyor ve küçük adımlarla Alev'in yanına doğru ilerliyordu. Sonunda Alev'in yanına vardığında şampanyayı ona uzattı. Alev sert bir mizaçla şampanyayı kavrayıp çalkalamaya başladığında Didem'in sinirden dudaklarını birbirine bastırdığını görmüştüm. Alev sonunda şampanyayı çalkalamaya son verin mantarını kendine doğru çektiğinde tüm şampanya birden bire fışkırmıştı. Fışkıran şampanya benim açımdan Didem'in yüzünü kapattığından dolayı hiçbir şey göremiyordum.
Sonunda tüm şampanya şişeden taştığında ve artık taşacak şampanya kalmadığında Alev şişeyi elinden bıraktı. Cam şişe yerle buluşup paramparça olduğunda kırılma sesi tüm caddeyi doldurmuştu.
"Hoş geldiniz."
Alev yüksek bir sesle söylediklerinden sonra bana döndü ve kaşlarını kaldırarak omuzuma çarpıp yanımdan geçti. Didem tam o sırada Alev'e arkasından saldırmak için hamle yapmıştıki bir erkek onu yakalamıştı.
Gür saçları olan ve yüzü sempatik olan çocuğun boyu oldukça uzundu. Vücudu çok fit olmasada kiloluda değildi. Şimdi Didem'i hızlı adımlarla geri geri çekiyordu.
Alara, Alev'i takip etmek adına yanımdan geçerken anlamsız bir şekilde "Çocuğun adı Mehmet." diye fısıldamıştı.
Tam o sıradan herkes okula yönelmiş ve caddede sadece ben ile Berfin kalmıştık. Berfin çatık kaşlarıyla bana derin bir şekilde bakıyordu. Sanki bir şeyler söylemek ister gibi.
Sonunda bana doğru yürümeye başladığında kalbimin atış hızının değiştiğine yemin edebilirdim.
