(Bu kitap argo kelimeler, cinsellik ve küçük yaşta okuyuculara hitap etmeyecek şiddet sahneleri içermektedir.)
"Hikayenin sonunda hepimiz öleceğiz."
Maral yapmadığı bir şey için suçlanıp okulun diline düştüğünde hayatı değişecektir. Öncesinde yakın...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Millet bölüm atınca 40 bin yorum gelir ben atınca 100 yorum! Gelde ağlama.
Bu bölüm bin yorum olur mu? Bence siz yaparsınız be!
Bu arada yıldıza basınca turuncu oluyor.
İnstagram: @burhanakgun_
Tüm okulun telefonlarına düşen bildirimin ardından Berfin ve Didem'in adı bile anılmamıştı. Resmen tek bir bildirim okulun gündemini değiştirmeye yetmişti. Okulda attığım her adımda bir grup insanın akşamki parti hakkında konuştuklarına kulak misafiri olmuştum. Sonunda okulun bittiğinin habercisi olan çıkış zili duyulduğunda herkes ayaklanmış ve montlarını giyerek sınıfı terk etmişti.
Berfin kırmızı şişme montunu üzerine geçirdikten sonra benimle göz göze gelince bir şey söyleyecekmiş gibi durup bana baktı. O sırada Didem ders kitaplarını çantasına tıkıştırıyordu.
Berfin sonunda "Akşamki parti için iyi eğlenceler." dediğinde duraksadım.
Onlarda davetli değil miydi?
Şaşkın sesimle "Sizede mail gelmedi mi?" diye sorduğumda Berfin kaşlarını çattı. Didem'de çantasını sırtına takıp bize döndü.
"Hayır, gelmemesi normal değil mi?" Berfin'den değilde Didem'den aldığım cevapla bizi dinlediğini anlayabilmiştim. Didem'in yeşil gözleri baskıcı bir tavırla üzerimdeydi.
Düşünmeden "Akşam partiye gelin. Benim davetlilerim olarak." dediğimde Berfin başını sağa sola salladı. Sorun neydi? Dışlanmış gibi hissetmelerini istemiyordum.
Berfin sanki nokta koyarcasına "İstenmediğimiz yerde bulunmayız." Dedi ve üzerine bir şey söylememi istemiyormuş gibi baktı. Didem'in yüzünde ise buruk bir ifade vardı. Sanki akşamki partiye gelmeyi istiyor gibiydi.
"Eğer sizede mail gelmiş olsaydı gelir miydiniz?" Dedikten sonra elimi montumun cebine daldırıp telefonumu kavradım. Didem başını tereddütle aşağı yukarı salladığında telefonumu çıkardım ve "Bana telefon numaralarınızı söyleyin." dedim.
İkisininde numaralarını kaydettiğim sırada Mehmet sınıfa girip bize doğru yürüdü. Sınıftaki insan sayısı her saniye azalıyordu. Mehmet yanımıza varınca başıyla bana selam verdi ve kızlara döndü.
Mehmet soğuk bir sesle "Gitmiyor muyuz?" Diye sorduğunda Didem ona bakmak adına başını kaldırdı.
Didem "Bizde tam çıkıyorduk." Dediğinde Berfin bana doğru birkaç adım atıp yakınıma varınca kulağıma eğildi.
Fısıldayarak "Söz vermedik. Ama senin için gelmeye çalışacağız." Dediğinde istemsizce gülümseyip ona baktım.
Aniden "Mehmet'te gelsin." Dediğimde Didem başını bana çevirdi ve sanki inanamıyormuş gibi bir yüz ifadesiyle bana baktı. Bense ona gülümsemekle yetinmiştim.
