"KORKMAN GEREKEN BENİM"

81 21 2
                                    

Ürkek adımlarla banyoya gittim. Dün kabus görmüştüm ve gece hiç uyuyamamıştım. Benimle beraber İremler de uyumamıştı. Sürekli bana gördüğüm kabusu sorup duruyorlardı ve ben hiç bir cevap veremiyordum.

Kıyafetlerimi değiştirip kahvaltı masasına oturdum. Ömer ve Ali yemek yerken İrem Üzgün bir şekilde bana bakıyordu. Sandalyeden kalkıp yanıma geldi ve başımı elleri arasına aldı.

"Üzülme artık dayanamıyorum"

Dedi ağlamaklı bir sesle. Benim de gözlerim dolmaya başlamıştı.

"Seni orada tek bıraktığım için gerçekten Üzgünüm. Çok sinirlenmiştim."

Sesi pişmanlık duygusunu sonuna kadar yansıtmıştı. Ellerimi onun kollarına sardım.

"Sorun değil unuttum bile. Kahvaltını yap"

Beni bırakıp yanağıma bir öpücük kondurdu. Ardından yerine geçti. Zoraki bir şekilde gülümsedim.

Kahvaltımız bitince okula geçtik. Doruk yoktu. Az da olsa rahatlamıştım. Yerime oturdum ve ders notlarımı okumaya başladım. Sınavlar yaklaşmıştı.

Sıraya sertçe oturan Ali tüm dikkatimi dağıtmış üstüne bir de korkutmuştu.

"Seni neyle tehdit ediyor?"

Gözlerini gözlerime dikmişti.

"Hiçbir şey"

Dedim sesimin inandırıcı çıkmasını umarak. Ona dün olanlardan bahsedemezdim. Yoksa Doruk benimle beraber onlara da zarar verebilirdi.

"Derin çok uzaklaştın bizden."

Sesi ciddi ve bir o kadar da sinirli çıkmıştı. Boğazıma gelen yumrunun gitmesi için bir kez yutkundum. Gözlerim de dolmaya başlamıştı.

"Derin konuş artık!"

Diye kükreyince yerimden sıçradım. Ali baya sinirli görünüyordu. Gözümden bir damla yaş akarken ayağa kalktım.

"Geçebilir miyim?"

Dedim kırgın bir sesle.

"Otur"

Gözlerini kapatmış sakinleşmeye çalışıyordu. Boynunda ki damar kabarmaya başlamıştı. Onu böyle görmek beni çok ürkütüyordu.

"Konuşmak istemi..."

"Otur şuraya!"

Sesi fazla yüksek çıkmıştı. Sınıftaki diğer öğrenciler bize bakarken yerime yavaşça oturdum. Bu kadar sinir neyeydi?

"Ben sana o heriften uzak dur diyorum sen götünden ayrılmıyorsun Derin"

Dedi. Sesi aynı yükseklikteydi. Kırgınca ona baktım.

"Uzak durmaya çalışıyorum ancak yolum bir şekilde onda kesişiyor. Bilerek değil"

Dedim. Gözyaşlarım yanaklarımı yalayıp geçerken.

"Böyle devam edersen bu arkadaşlık bitecek Derin"

Dedi sesi öyle soğuk öyle mesafeli çıkmıştı ki kendimden nefret ettim. Daha düne kadar bana kardeşim diyen adam şimdi karşıma geçmiş arkadaşlık biter diyordu. Hışımla ayağa kalktım ve sırayı iyice öne iterek kendime yer açtım.

"Bu sözü söyleyebildiğine göre bu arkadaşlık çoktan bitmiş"

Dedim arkadaşlığın üzerine baskı yaparak. Ardından sıradan çıktım ve bahçeye indim. Gözyaşlarım deli gibi akarken boğazımdan çıkan hıçkırıklara engel olamıyordum. Onları 10 yaşımdan beri tanıyordum. Ortaokul lise ve üniversiteyi beraber okumuştuk. Hep birbirimizin arkasını kollamıştık. Birimiz üzülünce hepimiz üzülmüş, gülünce gülmüştük. Birimiz düşünce hepimiz kaldırmış ona sonsuz destek olmuştuk.

ACIYI SEVMEK...Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin