Her şeyin bittiği bir andayım şu an. Kalp atışlarım ve nabzım varla yok arası. Gözlerim sürekli bir noktada takılı ve durmaksızın ağlıyorum. Sağ tarafımda Ali sol tarafımda Ömer. İkisi de ellerimi tutmuş beni sakinleştirmeye çalışıyorlar. Yüzlerine bakamıyorum. Ali bana 'uzak dur' demişti ama onu dinlememiştim. Ömer bana 'insan bir günde değişmez' demişti onu da dinlememiştim. Doruk'a inanmıştım. Ona güvenmiştim.
"Derin lütfen kendine gel"
Dedi Ömer yüzüme bakarken. Gözlerimi ona çevirdim. Sadece baktım. Konuşmak istemiyordum. Sesimi duymak istemiyordum.
"Korkuyorum kızım konuş artık"
Ömer'in sesi fazla endişeli çıkmıştı.
"Bende korkuyorum"
Dedim sessiz bir şekilde. Sesimi ben bile zor duymuştum.
"Biz burdayız güzelim. Bak seninleyiz. Hadi konuşalım. Bir şeyler anlat ya da bir şeyler iste. Gidip öldüreyim mi, döveyim mi?"
"Hiçbir şey yapmana gerek yok. Bir süre yalnız kalmak istiyorum"
Hiçbir şey demeden odadan çıktılar. Gözlerim karşıdaki aynaya takıldı. Kendime baktım bir süre. Ellerim saçlarımda gezindi. Dağılmışlardı. Gözlerime baktım sonra. Kan kırmızıydı. Sonra hafifçe gülümsedim.
"Hiçbir şey eskisi gibi olmayacak"
Dedim kendime. Rüya nihayet bitmişti. Zaten her şeyin bu kadar mükemmel olmasına imkan yoktu. Nasıl da anlayamamıştım onu.
"Derin?"
İrem'in sesiyle irkildim. Bir süre kapıdan bana baktı. Sanki yanıma gelmeye korkuyor gibiydi.
"Geçebilir miyim?"
Diye sordu ağlıyordu. Kendimi tutamadım ve bende ağlamaya başladım.
"İrem canım çok yanıyor"
Dedim hıçkırıklarımın arasında. Hızlıca yanıma geldi ve sarıldı. Gözyaşları boynuma dökülüyordu.
"Sana bunu nasıl yapar?"
Dedi. Gözlerimi kapattım. Düşündüm. O an geldi aklıma. Beni acımasızca bitirdiği o an...
"Derin lütfen konuş benimle. Eğer susarsan daha da kötü olacaksın"
Ondan ayrıldım ve yüzüne baktım.
"Neden böyle oldu? Neden yaptı bunu"
Kesik kesik konuşuyordum. İrem başımı dizlerine koydu.
"Sana söz veriyorum onu atlatman için elimden geleni yapacağım. Ama yalvarırım bana biraz yardım et"
Dedi en az benim kadar ağlıyordu.
"Yapamam"
Dedim İrem bir süre sustu. O da biliyordu kolay olmadığını. Bana verecek bir tesellisi yoktu.
"Çok zor İrem. Gözümün önünden gitmiyor. Kulaklarımda yankılanıyor"
Deli gibi ağlıyorduk. Elleri bir süre saçlarımda gezindi.
"Derin lütfen biraz uyu. Çok kötü şeyler yaşadın. Dinlen. Sabah biraz daha kendinde olacaksın"
Dedi. Başımı onaylarcasına salladım.
"Birlikte uyuyabilir miyiz?"
Dedim. Yanağıma ufak bir öpücük bırakırken dizlerinden kaldırdı.
"Olur tabi"
Dedi ardından yatakta biraz yana kaydı. Başımı omzuna yasladım ve gözlerimi kapattım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ACIYI SEVMEK...
Teen Fiction"Senin için ölürüm" Dedi. Yutkundum. Gözlerimin dolmasına izin vermedim. Her şey bitmişti benim için. Artık yoktu. Hiç olmamış gibiydi. Derin bir nefes aldım. "Benim için zaten öldün" Dedim. Uzun bir süre yüzüme baktı. Bir şey demesine izin vermede...
