"Günaydın"
Dedi Doruk donuk gözleriyle. Korkuyla yataktan kalktım.
"Nasıl girdin içeri?"
Dedim korkuyla. İşaret parmağı dudağımın üzerinde durdu.
"Çığlıkları dinle"
Dedi. Gözlerim sıkıca kapadım. Özgür'ün annemin babamın Eliz'in.....Hepsinin çığlıkları kulaklarımda yankılandı.
"Hayır!"
Diye bağırdım.
Ve tekrar ettim.
"Hayır!"
Doruk'un iğrenç kahkahası kulaklarımı doldurdu. Ellerimle kulaklarımı kapadım.
......
Derin nefesler eşliğinde yatakta doğruldum. Aralıksız öksürüklerim doldurmuştu odayı. Gözyaşlarım yanaklarımı ıslatırken gözlerim ilacı arıyordu. Sanki ayaklarım kesilmişti de yataktan kalkmama engel gibiydi. Özgür kapıya geldi.
"Derin iyi misin?"
Dedi endişeli bir sesle. Cevap veremiyordum. Bilincim kapanmaya başlamıştı. Sesler birbirine karışmıştı. Gözlerim yavaş yavaş kapanırken sonkez öksürdüm. Karanlıkta bir silüet belirdi sanki....Beni çağırıyordu.
******
Gözlerimi yavaş yavaş açtım. Tam tepemde parlak bir lamba vardı. Gözlerim Özgür'ü buldu. Korkmuş bir şekilde bakıyordu.
"Daha iyi misin?"
Dedi. Ne olduğunu hatırlamaya çalıştım. Doruk'u görmüştüm rüyamda. Onlara zarar veriyordu. Ağlamaya başlamıştım. Özgür yanıma oturarak elimi tuttu. Nefes almaya çalıştım. Sanki ağzım ve burnum tutuluyormuş gibiydi. Özgür hızlıca maskeyi ağzıma taktı ve makineyi çalıştırdı. Nefesim düzene girince maskeyi ağzımdan çektim.
"Annemler nerde?"
Dedim yorgun bir sesle. Onları görmek iyi olduklarına emin olmak istiyordum.
"Kantine indiler. Derin ne oldu birden? Neden bir şey yokken ağlamaya başladın?"
Hiçbir şey diyemedim. Sadece ağladım.
"Derin korkutuyorsun beni neyin var?"
"Lütfen sorma. Hatırlamak istemiyorum"
Dedim. Özgür hayal kırıklığına uğramış bir ifadeyle ayağa kalktı.
"Lütfen sorma lütfen sorma. Yoruldum artık Derin. Kesin yine Doruk denen o herifle ilgili bir şey oldu. Çıkaramıyorsun onu aklından. Bunu bilerek yaşamak gerçekten zor"
Sinirli ses tonuna karşılık burukça ve kırgınca ona baktım.
"Sadece kabus görmüştüm....Sana bir şey oldu sanmıştım.....Ama haklısın çıkaramıyorum onu aklımdan. Yaptığı kötülükleri unutamıyorum ve bir korkuyla yapacağı kötülükleri bekliyorum. Senin için ailem için arkadaşlarım için endişeleniyorum....Ama sende haklısın yoruldun artık. Sıkıldın benden. Belki de bu astım ataklarından sıkıldın..."
"Derin...."
"Özgür lütfen dışarı çık. Kalbini kırmak istemiyorum"
Dedim sözünü keserek. Çok kırmıştı beni. Bilerek yapmadığını biliyordum ama bu kadar ağır konuşmamalıydı. Birbirimizi bu kadar severken bu şekilde kırmamız doğru değildi. Biz birbirimizin kalbindeydik. İnsan olduğu yeri kırar mıydı?
"Seni yalnız bırakamam ki"
Dedi sesi titremişti. Ellerimle gözlerimi sildim.
"Anlamıyorum"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ACIYI SEVMEK...
أدب المراهقين"Senin için ölürüm" Dedi. Yutkundum. Gözlerimin dolmasına izin vermedim. Her şey bitmişti benim için. Artık yoktu. Hiç olmamış gibiydi. Derin bir nefes aldım. "Benim için zaten öldün" Dedim. Uzun bir süre yüzüme baktı. Bir şey demesine izin vermede...
