Multimedia: ÖZGÜR TUNAY
Özgür ile eve geçtik. Annem bizi yan yana görünce imalı bir bakış atmıştı elbette. Buğra ve annesi kenarda sobet ediyordu.
"Ben duşa giriyorum"
Diye bağırdım anneme.
"İlk benim girmem gerek"
Dedi Özgür kapıya ilerlerken.
"Hayatta bekleyemem. İlk ben gireceğim"
Diyerek kapıya koştum. Özgür hemen arkamdan yetişmiş içeri girmeye çalışıyordu.
"Çekil ya annem görecek şimdi"
Diye sessizce fısıldadım.
"Görsün. Ben hayatta ıslanmış banyoya giremem Derin"
Dedi ciddi bir ifadeyle. Banane dercesine omzumu silktim.
"Derin?"
Annemin sesini duymamla Özgür'e sinirli bir bakış attım.
"Ne yapıyorsunuz siz?"
Dedi. Özgür boğazını temizlerken bana kısa bir bakış attı.
"Derin banyo müsait mi diye bakıyordu. Duş alacaktım da."
Dedi. Annem gülümseyerek yan taraftaki dolaba yöneldi.
"Bana haber verseydin ya oğlum al bakalım havlu temiz."
Dedi eline tutuştururken. Bana 'kazandım' bakışları atarken banyoya girdi. Görür o diye geçirdim içimden. Kendine bir düşman edinmişti.
Yarım saat sonra beyefendi nihayet çıkmıştı.
"Sen benim için mi bekliyorsun?"
Dedi muzipçe. Omzuna vurarak banyoya girdim.
"Soğuk su açık üşüme"
Diye uyardı kapının ardından.
"Konuşma benimle"
Dedim huysuz bir ses tonuyla. Kahkahası banyoda yankılandı.
"Sen küstün mü şimdi"
Dedi. Cevap vermedim.
"Alıcam gönlünü"
Dedi fısıldayarak. Onu umursamadığımı belli edercesine suyu sonuna kadar açtım. Su ısındığında altına girdim. Yara kapanmadığı için suyun bileklerime her değişinde hafif bir sızı bırakıyordu. Gözlerimi kapattım. Evdeyken pek firsat bulamamıştım ağlamaya. Sahilde de Özgür fırsat vermemişti. Nihayet yalnızdım. Gözyaşlarım su ile karışmıştı. Kulaklarımda Doruk'un sesi yankılanıyordu.
"Seni dünde sevmedim, bugünde sevmiyorum, yarında sevmeyeceğim!"
Suyu kapatıp olduğum yere çöktüm. Hıçkırıklarım boğazımı deliyordu sanki. İçimde bir şeyler hala onu istiyordu. Telfisi olmayan şeyler yapmıştı. Onu istesemde affedemezdim. Zaten ağlamamda ki tek sebep buydu. Onu sevmeme rağmen affedemeyeceğimin farkındaydım.
Hızlıca kurulanıp temiz kıyafetlerimi üzerime geçirdim. Gözyaşlarımı elimle sildim ve kapıyı açtım. Çıkar çıkmaz Özgür'ü görmüştüm. Uzunca bir süre yüzüme baktı. Ağladığımı anlamıştı. Gözyaşlarıma engel olamamıştım. Bunlara daha fazla şahit olmasını istemediğim için kendimi hızlıca odaya attım. Ancak Özgür vazgeçecek gibi durmuyordu.
"Derin girebilir miyim?"
"Hayır"
Dedim bir çırpıda. Onunla konuşmak istemiyordum. O bir yabancıydı. Hayatıma dahil olması gerekmiyordu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ACIYI SEVMEK...
Teen Fiction"Senin için ölürüm" Dedi. Yutkundum. Gözlerimin dolmasına izin vermedim. Her şey bitmişti benim için. Artık yoktu. Hiç olmamış gibiydi. Derin bir nefes aldım. "Benim için zaten öldün" Dedim. Uzun bir süre yüzüme baktı. Bir şey demesine izin vermede...
