Özgür hızla arabadan inerek yanıma geldi. Sımsıkı sarıldı bana. Yılların hasreti varmış gibiydi. Oysa sadece birkaç saat geçmişti.
"Özür dilerim"
Dedi hala bana sarılırken. Ondan ayrıldım ve kahvelerine baktım.
"Özür dilemene gerek yok ki"
Dedim şefkatle.
"Senin bir suçun yok sonuçta. Her şey o kız yüzünden"
Dedim cümlenin sonunda yüzümü kırıştırarak. Özgür yanağıma bir öpücük bırakırken arabanın kapısını açtı.
"Şu nişan bir an önce olsun istiyorum. Gidelim mi?"
Gülümseyerek arabaya bindim. Artık aklı başında davranmam gerekiyordu. Pire için yorgan yakılmazdı. O kız Özgür'ün geçmişiydi. Bense geleceği olacaktım. Biz birbirimizin geleceğiydik. Geçmişe çok önem vermemeliydim. Sonuçta bende geçmişimde birini sevmiştim. Yakın geçmişte....
***
Saçlarım hazır olduğunda İrem'e ve annemlere kocaman gülümsedim. Annem bana biraz kırgındı ama sanırım bu mutlu günü mahvetmek istemiyordu.
"Kankaaa çok güzel oldun ya sen"
İrem'in gülüşüne karşılık hafifçe tebessüm ettim. Annem sadece bakıyordu. Çok güzel bakıyordu. Eliz elbisemin tülünü kendine çekerek mutsuz bir şekilde bana baktı.
"Bu akşam premses ben olacaktım ama sen daha güzel oldun"
Dedi dudak bükerek. Eğildim ve ellerini tuttum.
"Evet ben prenses gibi oldum ama sende Kraliçe gibi olmuşsun"
Eliz elini kafasına götürerek bir süre düşündü.
"Prensesler mi daha iyi yoksa Kraliçeler mi?"
Dedi. İrem kahkaha atarken Eliz'i kucağına aldı.
"Elbette Kraliçeler. Ablan senin gibi bir Kraliçe olamadı"
Dedi. Ona yüzümü buruştururken saate baktım. 20 dakika sonra Özgür bizi almaya gelecekti. Açelya hala ortada yoktu. Telefonumu elime almıştım ki Açelya söylenerek içeri girdi. Elbisesinde ayran lekeleri vardı ve Açelya baya sinirli görünüyordu. Beni fark edince Üzgünce bana baktı.
"Kusura bakma Derin ya. Öküzün biri üzerime ayran döktü."
Gülmemek için dudağımı ısırıyordum. Ta ki annem Açelya'nın koluna yapışana dek...
"Senin burda ne işin var?"
Dedi sinirle. Açelya neye uğradığını şaşırırken annem onu dışarı çıkarmaya çalışıyordu. Anneme engel olmak adına kolundan tuttum.
"Derin bu kız o adamın kardeşi değil mi? Burda ne işi var!!"
Bir süre anneme baktıktan sonra aklıma annemlerin Doruk ile karşılaştığı gün geldi aklıma. Açelya'yı onun kardeşi sanıyorlardı. Kendime söverken Açelya'yı annemden kurtardım.
"Anne ben özür dilerim ama sana yalan söyledim"
Annemin gözleri hayal kırıklığı ile beni bulurken durumu nasıl toparlayacağımı düşünüyordum. Nişanımda annemin son derece hüzünlü olmasını istemiyordum.
"Derin sen..."
"Anne gerçekten özür dilerim ama lütfen bunu burda konuşmayalım. Şu nişan bir bitsin söz veriyorum anlatacağım"
Dedim umutla gözlerine bakarken. Annem Açelya'nın kolunu bırakırken dışarı çıktı. Açelya'dan da özür dileyerek sıkıntıyla soludum. Bir kere de ters bir şey olmasın!
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ACIYI SEVMEK...
Teen Fiction"Senin için ölürüm" Dedi. Yutkundum. Gözlerimin dolmasına izin vermedim. Her şey bitmişti benim için. Artık yoktu. Hiç olmamış gibiydi. Derin bir nefes aldım. "Benim için zaten öldün" Dedim. Uzun bir süre yüzüme baktı. Bir şey demesine izin vermede...
