Ruha acımasızca işlenmiş işkencenin izleriydi tüm bu olanlar...
Yığınla eziyetin altında kalmış, yanarak küle dönüşmüş bir acımasızın öyküsü...
Küllerinden doğan Azap'ın izleri...
Acıyla beslenen, korkuyla soluksuz yaşayan, af nedir bilmeyen bir el...
Tamamlanan votenin sevincini yaşarken bende sizi, tamı tamına elli sayfalık Azap ve Algin'in olduğu dopdolu bir bölümle karşılıyorum. Umarım sizi mutlu ederim ve umarım bölümü beğenirsiniz.
Bölüm votesi 200. Siz bu voteyi verirken bende canla başla yeni bölümü yazmaya başlayacağım. Diğer bölümde çok heyecanlı şeyler olabilir. Haberiniz olsun. 🙄
Sizleri çok seviyorum.❤
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Keyifli okumalar... # Diego Guarnieri - Breath
Şakaklarımı kemiren acı, zihnimin üstünü örten kara çarşafı kaldırdığında hissettiğim yoğun ağrı yüzünden kaşlarım refleksle çatıldı. Aydınlanan bilincim, dudaklarımın arasından mırıltılı bir sızlanma dökülmesine sebep oldu. Aynı saniyelerde hissettiğim kopacakmış gibi gerilen boyun kasım ve sağ omzumda baş gösteren ağrı bu sızlanmayı arttırdı.
Bilincim düğüm düğümdü.
Ne olmuştu bana böyle? Kendimi enkaz gibi hissediyordum.
Avucumu gayriihtiyarî sıcak yerden kaldırıp omzumdaki sızıyla başıma bastırdım. Göz kapaklarımı zorlukla kaldırarak ne olduğunu anlamaya çalıştım ama odayı dolduran gün ışığı acımı arttırdığı için gözlerimi tekrar hızla yummama sebep oldu. Dudaklarımdan bir kez daha acı dolu bir mırıltı döküldü.
Parmaklarımla şakaklarıma masaj yapıp ağrıyı dağıtmaya çalıştım. Ağrı yavaş yavaş gerilerken bir kez daha göz kapaklarımı temkinli bir şekilde aralayıp nerede olduğumu anlamaya çalıştım.
Zihnim bomboş bir araziden farksızdı. Belleğimde en ufak bir toz birikintisi bile uçuşmuyordu. O yüzden kısa bir süre boş gözlerle irislerimi gelişi güzel etrafta gezdirdim. Sonra gözümün ucuna ilişen geniş, çıplak göğüsle kaşlarım bir kez daha çatıldı.
Neden çıplak bir göğsün üzerindeydim?
Bu soru, zihnimin içinde uyarı alarmı çalmasına neden olunca kendimi bulunduğum yerden hızla uzlaştırıp beni saran büyük bedenden ayrıldım.
Gözlerim şaşkınlıkla açılırken karşımda yatan adamın hiç uyumamış gibi görünen gözlerine baktım.
"Ben, ben özür dilerim. N-nasıl göğsüne yattığımı bilmiyorum."dedim telaşla.
Gözlerimi karanlık gözlerinden uzaklaştırıp ne olduğunu, nerede olduğumu anlamaya çalışarak önce üzerime sonra odaya sonra tekrar ona baktım.
