BEYOND THE JOURNEY [Completed]

အပိုင်း ( ၅ )

(Unicode)

သုံးဧကကျော်သောခြံကြီး၏အနောက်ဘက်တွင်
လူ့ခါးတစ်ဝက်မကသောရွှေအိုရောင်
မြက်ခြောက်ပင်ရိုင်းများရှိလေသည်။
ထိုအပင်ရိုင်းများနှင်ခြံကြီးအကြားတွင်မူ
သစ်လုံးတိုင်များစိုက်ထူကာ နယ်နိမိတ်မျဥ်းပမာ
သတ်မှတ်ထား၏။

ထိုဘေးနားပတ်လည်တွင် အိမ်သုံးလေးအိမ်မျှ
ရှိပြီး တစ်အိမ်နှင့်တစ်အိမ်လည်းအတန်ငယ်မျှ
တော့ဝေးသည်။ ဂျုံးဂုက ညာဘက်ထောင့်စွန်းက
အိမ်အိုဟောင်းတစ်လုံးကို မေးငေါ့ပြသည်။

" မင်း အဲ့ဒီမှာနေရမယ် "

ထယ်ယောင်းက သူ့ခြေထောက်ကလေးကို
လက်နဲ့အညောင်းပြေအောင်ထုနေရာမှ
"ဗျာ" ခနဲသောအသံဖြင့် အလန့်တကြား
မော့ကြည့်တော့သည်။အရိုင်းတုံးလေးဆီမှ
ကြားရခဲသောအသံပေမို့ ဂျုံးဂုရယ်ချင်သွားရသည်
ကတော့အမှန်ပင်ဖြစ်သည်။

" မိုးလင်းလို့လူစစ်တဲ့အခါ ဘယ်လိုလုပ်ရမလဲ
ခြံထိပ်နဲ့ခြံအနောက်ဘက်က အဝေးကြီး"

အကွာအဝေးအား လက်ညိုးတထိုးထိုးနဲ့ပြတော့၏။

" အဝေးကြီးမို့မလာချင်ရင် ငါ့အခန်းထဲမှာ
  အိပ်မလား "

" ဂျုံးဂု မင်း "

" နောက်နေတာမဟုတ်ဘူး "

" မအိပ်ဘူး "

" ဒါဆိုနေခဲ့ပေါ့ "

ဂျုံးဂုသည် ထယ်ယောင်းနေရမည့်အိမ်လေးရှေ့တွင်
မြင်းပေါ်မှအထုတ်အပိုးများကို ပစ်ချရင်းတစ်ချက်မှ
လှည့်မကြည့်ဘဲထွက်သွားခဲ့သည် ။

" ငါ့ဘာသာအစ်ကိုဆယ်ဟူ့အခန်းထဲမှာ
နေတာလေ။ သူ့ပေါင်ပေါ်တက်ထိုင်နေလို့
ဒီလောက်အဝေးကြီးမှာ လာနေခိုင်းရတာလား  "

ထယ်ယောင်းသည် ဂျုံးဂုကျောပြင်အား
မျက်စောင်းလှမ်းထိုးရင်းရေရွတ်နေခဲ့၏။

******************

မီးအိမ်လေးဆီမှအလင်းရောင်ကိုအားပြုကာ
ကျောပိုးအိတ်အစုတ်လေးထဲက ဓာတ်ပုံလေးကို
ထယ်ယောင်းထုတ်ကြည့်လိုက်မိသည်။

အကြာကြီးစိုက်ကြည့်နေပြီးနောက်မှ
ထိုဓာတ်ပုံလေးကို လက်မလေးနဲ့တဖွဖွဖိပွတ်ရင်း