ဘူဆန္ကစက္ရံုမွာျပႆနာေပၚသည္ဟုဆိုလာေသာစက္ရံုမႈးဖုန္းေၾကာင့္dateကေလးကိုဖ်က္ၿပီးစက္ရံုကိုအျမန္ေျပးရသည္။
ကေလးကိုလည္းမထားခဲ့ခ်င္တာနဲ႔တစ္ခါတည္းေခၚသြားလိုက္သည္။
ျပႆနာေတြၿပီးေတာ့ည၇နာရီထိုးေနၿပီ။
"ဥကၠဌႀကီးတို႔ျပန္ဖို႔ကမိုးအရမ္းခ်ဳပ္ေနၿပီထင္တယ္.......ကြၽန္ေတာ္တို႔ေနရာစီစဥ္ေပးရမလားခင္ဗ်"
စက္ရံုမႈးကအားတံု႔အားနာနဲေျပာလာသည္။
အစကခ်က္ခ်င္းျပန္ရန္ဆံုးျဖတ္ထားေသာ္လည္းသည္းလာေသာမိုးေၾကာင့္ မိတ္ေဆျြဖစ္သူLim Jae Beomရဲ့hotelကို အခန္းစီစဥ္ခိုင္းထား၍
"ရတယ္.....ကိုယ့္ဘာသာတည္းဖို႔စီစဥ္ၿပီးၿပီ.....directorအတြက္ေတာ့ အပင္ပန္းခံေပးလိုက္ပါၪီး"
"ဟုတ္ကဲ့ ဒါဆိုကြၽန္ေတာ္တို႔ကိုခြင့္ျပဳပါၪီးခင္ဗ်.....ဥကၠဌႀကီးတို႔လည္းပင္ပန္းရၿပီ"
"ရပါတယ္.....ေနာက္တစ္ခါဒီလိုမျဖစ္ေစေအာင္အတတ္ႏိုင္ဆံုးႀကိဳးစားေပါ့....ဒါဆိုကြၽန္ေတာ္သြားၿပီ"
ဘူဆန္မွာရြာေသာမိုးသည္ဘယ္အၿငိဳးေၾကာင့္လဲမသိေတာ္ရံုႏွင့္မစဲ.....သည္းထန္စြာရြာေလရာကားနားေရာက္သည္ႏွင့္တစ္ၿပိဳင္နက္လူလည္းတစ္ကိုယ္လံုးစိုသေလာက္နည္းပါးပင္ျဖစ္ေလသည္။
ကားေပၚေရာက္ေတာ့Bam Bamကအိပ္ေပ်ာ္ေနသည္။
သူလည္းမႏိုးေတာ့ပဲ ကားကိုhotelဆီသာေမာင္းခဲ့သည္။
hotelေရ႔ွေရာက္ေတာ့hotel mangerကထြက္ႀကိဳေနသည္။
သူလည္းအိပ္ေနေသာBam Bam ကိုမႏိုးခ်င္၍ ခ်ီလိုက္ေတာ့
"အင္း......."
"ကြၽတ္.....ကြၽတ္....ျပန္အိပ္ေနာ္"
ကေလးေခ်ာ့သလို သူေခ်ာ့လိုက္ေတာ့
ႏိုးမယ္ထင္ေသာအအိပ္ဆတ္ေသာေကာင္ေလးသည္ ပင္ပန္းေန၍ထင္ မႏိုးဘဲသူ႔ရင္ခြင္တြင္း၌တဖန္ျပန္အိပ္ေပ်ာ္သြားသည္။
hotelထဲရိွ ဝန္ထမ္းတစ္ခ်ိဳ႕ကေတာ့ သူတို႔မန္ေနဂ်ာေတာင္အေရးတယူျပဳရေလာက္ေအာင္ အေရးပါလွသည့္vvipပုဂၢိုလ္ႏွင့္အတူ သူ႔ရင္ခြင္ထဲက အ၀တ္ပံုထဲမွာႏွစ္ျမဳပ္ေနေသာေကာင္ေလးကို လူ႔သဘာ၀စပ္စုစူးစမ္းလိုေသာစိတ္ျဖင့္ၾကည့္ေနၾကသည္။
