နားထဲမှာလည်း ငှက်သံလိုလိုဘာလိုလို ကြားလာ၍ Bam Bam အိပ်နေရာမှ ဆတ်ခနဲထ ထိုင်မိသည်။ လူကတော့အိမ်မက်လားတကယ်လားခွဲခြားနေတုန်း.....နေပါဦးမနေ့က သူဦးအခန်းထဲကခုံမှာထိုင်နေရင်း......ဘယ်လိုဖြစ်လို့ဘယ်လိုကုတင်ပေါ်ရောက်
Markရေချိုးပြီး ထွက်လာတော့ အိပ်ရာပေါ်တွင်ခေါင်းစုတ်ဖွားနှင့်ကြောင်တောင်တောင်ဖြစ်နေရှာသော သူ့ချစ်သည်းလေးကိုတွေ့သဖြင့်တပတ်နှင့်ခေါင်းသုတ်နေရင်းပင်ကုတင်နားလျှောက်သွားလိုက်ပြီး
"နိုးပြီလားဟင်....."
"ဦး...အခုကမနက်လားဟင်"
ကြည့်ရတာ Bam Bam မှာကြောင်တောင်တောင်လေးနှင့်အခုအခြေအနေကို ရှင်းရှင်းလင်းလင်းမသိဘူးထင်
ငှက်သိုက်လိုစုတ်ဖွားနေသောကောင်လေး၏ခေါင်းကိုသူဖွလိုက်ပြီး.....
"ကဲ အိမ်မက်မယောင်နေဘဲထတော့....ရေချိုး မနက်စာစားပြီး ဦးတို့date လုပ်ရအောင်"
"Date?"
"အင်း"
"ဦးအလုပ်ရော"
"ဦးက မနေ့ညကတည်းက အကုန်လက်စသတ်ပြီးပြီ ...ကဲထ ထ ညကလည်းအဝတ်အစားမလဲရသေးတဲ့ဟာ...တစ်ခါတည်းရေချိုးလိုက်ဦးအဝတ်အစားထုတ်ထားပေးမယ်"
"ဟုတ်"
သူပြောလိုက်တော့ မနေ့ကတည်းကကျောင်းဝတ်စုံပင်မလဲရသေးတဲ့ကလေးဟာ ချက်ချင်းလက်ငင်းရေချိုးခန်းထဲဝင်သွားလေသည်။
ကလေးပျော်နေတာသူသိတာပေါ့ ကလေးလည်း အခုမှ အထက်တန်းကျောင်းသားပဲရှိသေးတာကို အပျော်အပါးပဲမက်သေးမှာပေါ့ ။
သူ့ကြောင့်ဘယ်မှမသွားရတဲ့ကလေးကို သူဒီနေ့တော့ သွားချင်တဲ့နေရာလိုက်ပို့ရမည်။သူကသာကလေးကိုအချိန်မပေးနိုင်ပေမယ့်ကလေးကနားလည်လို့တော်သေးသည်။
သူအိပ်ရာသိမ်းနေတုန်း ဖုန်းလာလို့ကြည့်လိုက်တော့ မဖြေချင်တဲ့ဖုန်းဖြစ်၍ ချလိုက်သည်။
