DOKTOR HANIM (TÖRE) "Tamamlandı"

22. Bölüm

"Ne yaşarsanız yaşayın bir insana en son davranış şekliniz onda bıraktığınız son fotoğraftır..!"

Medyada yezda hanım var.

Keyifli okumalar 😊
.................

Sabah gözlerimi alarm çalmadan açmıştım Miran hala uyuyordu. Sesizce banyoya gidip duş aldım. Üzerime dar kot ve kayık yaka ince bir badi geçirip saçlarımı kuruttum hafif makyaj yapıp ceketimi giyindim. Siyah stilettolarımı giyip çantama gerekli malzemelerimi koydum. Hazır olunca yatağa yaklaşıp biraz Miranı izledim. Yavaşca omzundan sarsmaya başladım.

-"Miran hadi uyan"

Bira mırıldanıp gözlerini açmıştı.

-"Günaydın"

Gülümseyerek günaydın demesiyle yüzümde gülümseme oluştu ama saniyeler sürdü. Dünki olanlar aklıma gelince toparlandım.

-"Kalk hadi kahvaltıya inelim acıktım"

Miran sesizce kalkıp banyoya geçince bende yatağı toparladım. Miranda duşunu alıp çıkmıştı sonunda siyah takımını yatağa bırakıp giyinmesini bekledim. 10 dakikaya hazır olunca beraber odadan çıkıp aşağıya indik. Kahvaltı masasında herkes vardı, bizde yerimize oturduk. Sena da gelip oturunca mitat baba afiyet olsun dedi elime çatalı almam ile tekrardan masaya koymam bir oldu. Konağın kapısı açıldı ve içeriye elinde bastonuyla yaşına göre dinç duran bir kadın girdi.

-"Ana hoşgeldin"

Mitat baba yanına gidip hemen elini öptü.

-"Hoşbulmamışam"

-"Ana hoşgeldin hayırdır bir şey oldu?"

Zehra anada elini öpmüştü.

-"He oldu aha senin bu oğul yaptı yapacağını gelecedim gelini görmeye yol tutuyo diye gelmedim bi duydum ki başka garı getirmiş"

Babanne bana bakınca yanına gidip eline uzandım. İlk önce yüzüme baktı sonrada karnıma. Elini uzatınca öptüm geriye çekilecekken bir anda karnıma dokundu. Anlamaz şekilde yüzüne bakarken kendimi toparlayıp.

-"Hoşgeldin babanne yanınıza gelemedik kusura bakmayın"

-"Zelalin kızısın sen deyil?"

-"Evet"

-"Akşam gelince konuşak senle kızım"

Bir anlık bir gülümseyip Mirana döndü.

-"Gözüme gözükme torun bu işin doğrusu ortaya çıkmayınca"

Miran bozulmuştu biraz tabi birazda sinirlenmiş olabilir.

-"Ahsen çıkalım"

Çantamı alıp Miranla birlikte konaktan çıktık. Arabasıya bindiğimde Miran üzgünce kemerini takıp arabayı çalıştırdı. Koluna dokunduğumda dikkatini bana vermişti.

-"Miran iyimisin?"

-"Evet iyiyim"

-"Üzülme olurmu ben senin yanındayım o cadıya inanmıyorum"

Bir anda beni çekip sarılmıştı, ne kadar duygusal birisi oldum ya.

-"Bunu duymak istiyordum Ahsen, dik durmam için bunu duymam gerekiyordu teşekkür ederim asla yanılmayacaksın merak etme"

Gülümseyip kemerimi taktım. İlk önce beni bırakıp sonrada şirkete geçmişti. Kapıda beni bekleyen Yağmurun yanına gidip sarıldım ve ağlamaya başladım.