DOKTOR HANIM (TÖRE) "Tamamlandı"

43. Bölüm

-"İnsan başkalarının derdine çare bulurken kendi derdini unutuyor..!"

Keyifli okumalar 😊
..................

Sabaha kadar bekledik belki uyanırsa diye sadece 3 saatlik bir uyku ile duruyordum.

-"Ahsen hadi canım eve gidelim geri geliriz"

-"Yok Esma abla Yağmur giysi gönderir bana"

Bu seferde Ozan yanıma geldi.

-"Ahsen gel kahvaltı yap hadi"

Birşeyler yemek zorundaydım dirençten düşmemek için.

-"Tamam"

Ayağa kalkıp Ozanın koluna girdim sabaha kadar hiç gitmemişti saolsun. Bana yardım edip kantine kadar getirdi boş bif masaya beni oturtup birşeyler almaya gitti. Ozan elinde 2 tost ve 2 çay ile geri geldi.

-"Sen bunu ye ben bunları Esmaya götüreyim sonrada Demir ile geliriz"

Kafamı tamam anlamında salladım. Yavaş yavaş zorda olsa yemiştim çayıda bitirip yavaşça ayaklandım. Miranı camdan izlerken hemşire yanıma geldi.

-"Ahsen hanım 5 dakika görmek istermisiniz"

-"Evet"

Hemen onu takip ettim birlikte odaya girip maske bone önlük ve eldivenleri giydim. Sonrada içeri girdim kalbim o kadar hızlı atıyorduki. Yavaşça yanına yaklaştım ellerim ile elini tuttum.

-"Hayatım, nefesim, huzurum uyan nolursun ben sensiz yapamam asla sen olmazsan olmaz. Bak bebeğimiz burada az kaldı dünyaya gelicek. Miran beni bırakma ben ne derim ikizlere. Babanız öldü diyemem ki. Bırakma beni yaşayamam asla sensiz."

Gözlerimdeki yaşlar elinin üzerine damlıyordu. Kendimi durduramıyordum, derin derin nefesler alıp sakinleştim. Cama baktığımda kimse görünmüyordu bende yaklaşıp morarmış dudaklarını öptüm elini bırakıp odadan çıktım. Üzerimdekilerden kurtulup kendimi dışarıya attım.

Asla kaybetmeden anlamaz insan sevdiğinin değerini oysa onca güzel zaman varken niye değer vermez insan sevdiğine. Ölüm kapıya dayanınca değerli olur sevdiği. Nefesim dediğin insana ölüm gelmeden değer vereceksin. Hayatım dediğin insanı ölüm gelmeden seveceksin. Yanında huzur bulduğun insanı ölüm gelmeden aşık olacaksın. Sevdiğine sarılmak, elinden tutmak, kokusunu solumak varken gurur yaparak asla bi yere varamaz insan.

Kaç saat geçti bilmiyorum, kaç dakika geçti bilmiyorum. Ama şunu iyi biliyorum ki benim sevgim asla bitmedi. Yüreğimdeki sızı hastahanedeki o iğrenç gelen koku hiç gitmedi.

-"Ahsen bunları yağmur gönderdi çocuklarda iyi sana bi oda ayarladık orada giyin"

Mertin uzattığı poşet ile kendime geldim. Poşedi alıp ilerdeki ayarladığı boş odaya girdim. Üzerimi değiştirip elimi yüzümü yıkadım kendime gelmek için. Saçlarımı toparlayıp kendimi daha iyi hissedince odadan çıktım. Zehra annegil dedemgil yezda babanne hepsi gelmişlerdi. Zehra anne yanıma gelip hemen beni oturttu.

-"Kuzum sen iki canlısın bak Miranım uyanınca ne derim ona 2 günde çökmüşsün hadi biraz otur dinlen"

Elini tutup morarmış şişmiş gözlerine bakıp ona moral vermek için birazda olsa gülümsemeye çalıştım.

-"Merak etme ana iyiyim ben"

Onuda yanıma oturttum dilinden hiş eksik olmayan dualar ile beklemeye başladık. Durumu gayet iyiydi ama uyanmıyordu. Ne kadar inatçısın be sevdiğim. Mertin telefonu çalınca biraz uzaklaşıp konuştu. Yanıma doğru gelip telefonu bana uzattı.