Ben, odasını dağıtıp bir daha toplamayan o çocuktum. Elini prize sokan, süt kutusunu başına dikerek içen, annesinin terliğinden korkup kaçan kişiydim. Karşıdan karşıya geçerken sağa sola bakmaz, adımımı atardım. Ölümün beni bulamayacağına inancı tam...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Elindeki taşları tek tek dizerken oluşan görsel karşısında duyduğu hazzı kimse tarif edemezdi. Cennet olarak tarif ettiği yere çiçekler koyarken gülümsemesi yüzünden yavaş yavaş silindi. Başını sağa doğru yatırıp genç kadının açık gözlerine baktı. Artık onu göremezdi. Yine de en son gördüğü yüz katiline aitti. Bundan mütevellit yüzüne korkunun emaresi kazılmıştı.
|•••|
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Başımı nereye çevirirsem çevireyim, Yüreğim hep yarım kaldığım yere dönük.
|•••|
Arabayı gönderilen adrese doğru sürerken yanıma Deva'nın dışında Bahtı ve Ege'yi de almıştım. Gerginlikte bizimle birlikteydi. Mesleğimiz gereği böyle şeylere yakın ve içindeydik ama hiçbir zaman tam olarak buna alışacak değildik. Yan koltukta oturan kız sessizdi. Ondan yana attığım bakışta dümdüz önüne baktığını, gergin olduğundan olsa gerek tırnaklarını yediğini gördüm. Arka tarafta oğlanlarda sessizdi.
Deva'ya "Bu ilk mi?" Diye sessizce sordum.
"Ne? Pardon, anlamadım."
"Bu ilk seferin mi diye sordum. Olay yeri inceleme ile gidişin."
"Ah... evet, ilk kez bir cinayet mahalline gidiyorum." Dedi. "Yani okulda her şey teorik."
Başımı ağır ağır salladım. Sağ elini ağzına götürüp tırnağını yemeye devam ettiğini göz ucuyla fark ettim.
"Nasıl hissediyorsun? Korkuyor musun?"
"Sadece... Tam olarak ne yapmam gerekiyor?" Diye sordu benden yana dönerken. "Korkmuyorum ama içim tuhaf. Çok heyecanlıyım... işi elime yüzüme bulaştırmak istemiyorum." Dedi. "Siz... nasıl bu kadar sakinsiniz?"
"Sakinim çünkü bu ilk değil ve sakin olmak zorundayım da..." Kırmızı ışıkta durunca ondan yana baktım. Derli topluydu ama dağılmış gibiydi de. "Korkma. Soğukkanlı oluyoruz. Yapman gerekenleri biliyorsun hem... adım adım..." Dedim.
