Ben, odasını dağıtıp bir daha toplamayan o çocuktum. Elini prize sokan, süt kutusunu başına dikerek içen, annesinin terliğinden korkup kaçan kişiydim. Karşıdan karşıya geçerken sağa sola bakmaz, adımımı atardım. Ölümün beni bulamayacağına inancı tam...
Oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın lütfen. İyi okumalar.
~~~~
•SON SÖZ•
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
•
Bazen bir insana değil, bir insanın sana hissettirdiklerine aşık olursun. Sana davranış biçimine, herkesten farklı oluşuna...
|•••|
Ertesi gün epey geç bir saatte uyanıp geç bir kahvaltı yaptıktan sonra çocuklarla buluştum. Moda sahiline indik. Bomboş bir günü birlikte böyle değerlendirmemiz yıllar öncesinde kalmamış olduğu için mutlu hissediyordum. Havanın güzelliğini fırsat bilen herkes buradaydı. Oturacak bir köşeyi zor bulmuştuk. Hep böyleydi burası.
İlhan Berk "Mary Jane kapanmış." Dediğinde sırtımı ağaca anca yaslanmıştım.
"Mary Jane kafe mi?" Diye bastırarak sorduğumda Can "Hatırlamadın mı kafeyi?" Dedi. "Hani kızların ilk öpücüklerini aldığın, kalplerini kırdığın onlarında sana hep tokat attığı kafe... dilli kaşarlısı çok leziz olurdu hani... ben gerçi sucuklu tostunu severdim ama..."
"Tabi ki hatırlıyorum lan. O kadar betimleme yapmana gerek yoktu." Dedim. "Sadece kapandığı için şaşırdım."
"Geçen Fırat ile gördük." Dedi İlhan Berk. "Kalıcı olarak kapanmış."
Şaşkınlığım tarifi zor bir hüzne dönüştü. "Orayı çok severdim." Dedim. "Gençliğim oradaydı benim."
"Her şeyin bir sonu var işte." Dedi Can. Uzattığı içeceği alırken başımı sallıyordum.
"Yaşlanıyor olmak üzücü." Dedi Özgür.
İlhan Berk "Tadını çıkarmaya odaklanın." Dedi. "Yoksa her şey daha zor olur."
"Doğru." Dedi Fırat. Şişesini kaldırdığında İlhan Berk kendi şişesini tokuşturdu.
"Kaç yaşındayız?" Dedi Can. "Etrafınıza bakın. Buranın yüzde 85'i liseli. Bakın üniversiteli demiyorum. Liseli diyorum. Ve biz hala soluğu burada alıyoruz. Sırayı bizden sonra ki nesle devretmemiz gerekiyor. Kabul edin; bizden geçti."
Can ve Özgür, Fırat'a yükselirken İlhan Berk ile ben gülüyordum. Genç olmayı seviyordum ve onu kaybediyor olmak beni de üzüyordu. Ama İlhan Berk haklıydı. Her anın tadını çıkarmalıydık.
