Ben, odasını dağıtıp bir daha toplamayan o çocuktum. Elini prize sokan, süt kutusunu başına dikerek içen, annesinin terliğinden korkup kaçan kişiydim. Karşıdan karşıya geçerken sağa sola bakmaz, adımımı atardım. Ölümün beni bulamayacağına inancı tam...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
•
Göğsüme kendi ellerimle bir delik açtım. Kalbime giden bir yol oluştu orada... kalbimde açık bir mezar vardı. Sanki biri ölmüş gibi hissediyordum; ölenin ben olduğumu idrak edemiyordum.
•
|DEVA ÖZÜ|
Batırdım.
Her şeyi elime yüzüme bulaştırdım. Oysaki ben... sadece kardeşimi kurtarmak istemiştim. Neden buradayım? Neden o bunu yapıyor? Neye bu kadar öfkeli? Bu öfkenin menziline giren herkes ölmeli mi? O kim ki? Bu hakkı ona kim verdi ki?
Keskin pis koku burnumu yakarken göz kapaklarım çok ağırdı. Ölü müyüm? Baygın mıyım? Bu suyun sesi mi? Suyun içinde mi yürüyor? Beni kollarında mı taşıyor? Bana dokunmasını istemiyorum. Bu koku... bekle... burası kanalizasyon mu? Demek ki kadınları böyle kaçırıyordu. Hiçbir kameraya yakalanmadan, işini böyle hallediyordu. Hayır. Ben burada kalamam... benim için son böyle olmamalı... ama hiç gücüm yoktu. Gözlerimi dahi açamıyordum. Onunla nasıl savaşacaktım? Nereye gidiyor hem? Beni nereye götürüyor? Kaçırdığı kadınların gözlerini oyup boyunlarını kestiği yere mi? Onlara tecavüz ettikten sonra bedenlerini taş ve çiçeklerle süslediği gizli mabedine mi? Hayır. Lütfen... Ben oraya gitmek istemiyorum. Lütfen... Ben... ben ölmek istemiyorum. Ah... başım çok dönüyor...
Gözlerimi dahi...
açamıyorum...
Yardım
edin...
|•••|
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Ne? Neler oluyor?
Şimdi baş aşağı sarkıyordum. Bedenimi bir çuval gibi omzunun üzerine atmıştı. Kollarım aşağıya uzanmış sallanıyordu. Bacaklarımın arkasını sıkıca tutuyordu. Bana dokunmasın istiyordum. Bu midemi bulandırıyordu. Böyle baş aşağı olunca gözlerim kararıyordu. Kulaklarım uğulduyordu. Adımları ağır bir şekilde beton zemin üzerinde ıslak ayakkabılarının izlerini bırakıyorken bu beni daha da uyuşturuyordu... nereye... gidiyordu bu adam? Beni nereye götürüyor?
