Yemeği sessiz sakin yedikten sonra Ateş beni kucaklayarak Salondaki koltuğa götürdü.
O masayı toparlarken bende Ezgi ile mesajlaşıyordum.
"Nasılsın kuzuum? Ankara'da havalar nasıl?"
15.36
"İyiyim kuzum. Soğuk burası biraz daha."
15.37
"Sıkı giyin üşütme. Seni çok seviyorum. Bunu da unutma."
15.37
"Bende seni çok seviyorum."
15.38
"Görüşürüz bebeğim."
15.38
"Görüşürüz."
15.39
Kapı zilinin çalması ile Ateş mutfaktan çıktı.
"Nermin Teyze herhalde." Diyerek kapıya yöneldi.
Kapıyı açar Açmaz orta yaşlarda olan bir kadın kapıda belirdi.
"Ateş'iimm. Yavruum beniimm." Dedi tek eliyle üst üste 2 tepsi tutarken tek eliyle Ateş'i sarıp sarmaladı.
"Nermin Teyzem.Hoşgeldin." dedi Ateş sıcacık ifadeyle.
"Asıl Sen hoşgeldin Kara Kuzuuum." Dedi Kadın.
"Geç içeri ayakta kaldın." Dedi Ateş.
Nermin Teyze içeri geçerken
"Size Börekle bir tepsi kek yaptım. Bol bol yiyin." Dedi.
Tepsiyi sehpaya bırakırken bana bakıp gülümsedi. Bende gülümsedim.
"Kızıım,sende hoşgelmişsin. Ateş'in geleceğini duyunca çok sevindim. Sen vesile olmuşsun sanırım bizim görüşmemize." Dedi kadın sevecen bir tavırla bana sarılarak.
"Hoşbuldum,teşekkür ederim." Diye mırıldandım mahçup bir ifadeyle.
"Ateş,baksana maşallah Dünya güzeli bu kız. Ay Parçası gibi yüzü var. Güler yüzlü kuzum benim." Nermin Teyzeye gülümserken Ateş'e döndüm.
Büyük bir keyifle bizi izliyordu.
"Öyle." Diye bir mırıltı döküldü dudaklarından.
Yani beni güzel buluyordu?
Kalbim deli gibi çarparken bir kez daha gülümsedim.
Ateş Sehpaya eğilip Tepsilere baktı.
"Niye zahmet ettin Nermin Teyzeciğim?" Diye sordu.
"Ne zahmeti kuzucuğum. Gideli beri ilk defa gelmişsin. Sana yapmayacağımda kime yapacağım?" Diye sordu.
"Saol Nermin Teyze." Dedi Ateş mahçup bir ifadeyle.
Nermin Teyze tekli koltuğa otururken Ateş de yanıma oturdu.
İkimizde kedi gibi birbirimize bakıyorduk.
"Ah Evladım,ne çok özledim seni. Geleceğini haber verince nasıl sevindim anlatamam. Hemen evi temizledim. Dolabı doldurdum. Aç kalmayın kuzularım. Ben yine size birşeyler hazırlar getiririm." Dedi Nermin Teyze.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
VAVEYLA
Romanceİki zıt kutup, iki imkansız yol. Bir yol Deniz, bir yol Ateş... Ortası imkansızlık. Zıt kutuplar birleşir miydi? İki kişilik savaştı bu. Ama bu savaşta tek kişilik cesur yoktu. Ateş yaklaşırsa sönerdi, ya da yok ederdi. Deniz yaklaşırsa yok olurdu...
