VAVEYLA

23. Bölüm

Üzerinden yıllar geçmiş olan,hiç kimsenin eline vermediğim bu defteri ona verecektim...

Ateş usulca içeri girip yatağın ucuna oturdu. "İyi misin?" Diye sordu mırıltıyla. "İyiyim." Diye mırıldandım bende aynı ses tonuyla.

"Anlatmak ister misin? Rahatlayacaksan eğer,dinlerim." Dedi Ateş usulca ellerimi okşarken. Başımı aşağı yukarı salladım ve gülümsedim. Gözümün önüne gelen çocukluk travmamı anlattım hızla özet geçerek.

Tepkisiz kalamamıştı. Çoğu yerde dudaklarını aralayıp birşey söyleyecek gibiydi ama sonra vazgeçiyordu. "Sen o yüzden mi kabus gördüğün gecenin sabahı elime tırnağını geçirdiğini farkettiğinde paniğe kapıldın?" Diye sordu usulca.

"Hayır hayır." Dedim hemen. "Onun yüzünden değil. Sadece sana zarar vermek istememiştim." Dedim dudak bükerek.

Ateş minicik bir tebessümle başını eğdi ve dizlerimin üzerindeki deftere gözleri takıldı. "Bu da ne?" Dedi deftere bakarak.

"Bu," diye mırıldandım defteri kucağımdan alıp Ateş'e uzatırken "Bu benim küçükken tuttuğum günlük. Annemden deli gibi saklardım bunu. Görürse yırtardı yakardı. Zor oldu ama saklamayı başardım. Valize koymuştum İstanbulda iken. Üzerimi değiştirirken karşıma çıktı."

"Hımm," diye mırıldandı Ateş defteri elimden alırken. "Bu senin özelin. Okumam doğru olur mu açıkçası bilemiyorum."

"Okuman için ben veriyorum sana. Hem küçüklüğümü de öğrenmiş olursun." Diye mırıldandım tebessümle.

"Pekâlâ. Ama bir şartım var." Dedi. Başımı salladığımda derin bir nefes aldı. "Sen okur musun?"

"Okurum. Zaten yazım karman çormandır. Ben bile yıllardır açıp bakmadım bu deftere." Dedim defteri elinden alırken. Ateş arkama geçip sırtını yatak başlığına yasladı ve beni de kendine çekti. Şu an kendimi güvende hissediyordum. Evimde gibi...

"Ne zaman başladın günlük tutmaya?" Diye sordu ben ilk sayfayı açarken.

"Yazmayı öğreneli beri. Yani yaklaşık 7-8 yaşlarında iken falan."

Başımı eğip ilk sayfaya göz attım. Yazımı çok net olmasada okuyabiliyordum. "O kadar da kötü değilmiş yazın. Okunuyor." Dedi Ateş.

Derin bir nefes aldım ona başımı sallarken dudaklarımı ıslattım. Ve okumaya başladım.

03.02.2006

Sevgili günlük,

Şeyy sanırım böyle başlamam gerekiyormuş. Babam söyledi. Babam herşeyi biliyo biliyomusun sevgili günlük. Zaten babalar herşeyi bilir. Bu defteri de o verdi. Kocaman kız oldun yazı yazabiliyorsun sana bu defteri veriyorum herşeyi bu deftere anlat dedi. Bu benim için çok güzel bir defter. İlk başta ne anlatıcam bilmiyodum. Sonra babam gün içinde yaşadığın olayları yaz dedi. Sen sır tutarmısın sevgili günlük? Benim yazdıklarımı arkadaşlarına anlatıp gülmezsin değilmi? Sanırım sana bugün bişey anlatmıcam. Belki yarın anlatırım.