PAPATYA

33. Bölüm

Kızlarla üniversiteye gitdiğimde onların yüzündeki üzüntüyü görmek istemiyordum. Onlara Esma'nın yanına taşınacağımı söylediğimde yüzlerindeki ifadeyi görmeniz lazımdı. Şaşırmış, hayalkırıklığına uğramış ve üzülmüşlerdi. Onların bu yüz ifadelerini gördükce her an fikrimi değiştire bileceğimden korkuyordum. Bu yurt güzeldi ama o ev kadar rahat olamazdı. En yakın arkadaşımı yalnız bırakamazdım.

Üniversiteye gitdiğimde aklım Emir'deydi. Bu aralar aklımdan çıkaramıyordum onu. Dünki konuşması da beni sinirlendirmişti. Onu umursadığıma sevinmek yerine resmen neden umursadığımı sorguluyordu. Geri zekalı işte!

İlk ders Simay'la aynı derse gitdik. Şansa bak ki, Savaş'la ve Emir'le aynı dersteydik. Aslında ders de denemezdi buna. Çoğu öğrenci bir nedenden ilk dersi burada toplaşmıştık. Simay'la beraber bir yere geçtik ve öğretmeni bekledik. Emir ve Savaş bizden iki basamak aşağıda oturmuşlardı. İksisi de geri bile bakmıyordular. Oysaki beni fark etdiklerine emindim. Ne oluyor bana? Neden benimle ilgilensinlerki? Özellikle de Savaş. Dün onu affetdiğimi söylemiştim ama o müsait olmadığını söylemişti. Çok üstelemeyecektim. Ben ona arkadaş olma şansı sunmuştum. Ama Emir'e ne demeli? Geri bile bakmıyor. Yahu ben buradayım! Konuşmak için çabaladığın kızı ne çabuk unutdun!

Gözlerim onların üzerindeyken Simay bana yaklaştı ve dedi:
- Birazdan gözlerinle delip geçiceksin.
Yüzüne baktığımda kıkırdıyordu. Gözümü devirdim ve dedim:
- Onlara bakmıyordum.
- Ya da ona?
- Ne?
- İkisinden birine bakıyordun bence. İkisini de ortaya katma!
Gözümü bir daha devirdim:
- Lütfen yine başlama, Simay! Geçen sefer neredeyse kavga ediyorduk, unutdun mu?
- Tamam, tamam, hatırladım. Karışmıyorum sana! Eminim doğru kararı kendin vericeksin. Bu arada Mert'le konuştun mu hiç?
- Birkaç gündür sadece mesajlaşıyoruz. Evlerini ziyarete gitmişti, görüşemedik. Neden sordun?
- Ya Merve'nin morali kaç gündür bozuk ya. Ne oldu çok merak ediyorum ama söylemiyor. Baksana bizimle de az konuşuyor. Acaba Mert'le mi ilgilidir?
- Mert'e sora bilirim. Ben de endişeleniyorum Merve için.
- Ay sakın bunu yapma, Kayla! Merve öğrense ikimizi de bitirir!
- Ama neyi olduğunu da söylemiyor işte.
- Zamana bırakalım. Elbet söyleyicektir.
- Umarım.
Sonra bana sarıldı aniden. Ona şaşırarak bakarken dedi:
- Ya sen şimdi gidecek misin cidden?
- Kızım, yapmayın şöyle! Arada gelirsiniz yanıma, zaten her gün bir-birimizi göreceğiz ya.
- Biliyorum ama akşam sohbetlerini özleyiceğim.
Ona gülümseyerek baktım ama birşey diyemedim. Sanki biraz daha konuşsak uzak diyarlara gidiyormuş gibi hiss edip ağlayacaktım.

Birkaç dakika sonra Emir'in bana baktığını fark etdim. Öylece durmuş bana bakıyordu. Beni gördüğü an önüne döndü. İstemsizce dudaklarım yukarı kıvrıldı. Beni umursuyordu işte! Ne kadar benden uzak dursa da bana gizlice bakıyordu. Yakaladım seni Emir Arslan! Ama asıl soru şu. Neden bu halinden hoşlanıyordum? Yani hoşuma gidiyordu garip bir şekilde. Ama bunu sorgulamayacaktım. Şimdilik...

Ve işte şok olduğum o an. İçeri birkaç öğrenci geldi ve içlerinde Koray da vardı! Beni gördüğü an gülümsedi ve göz kırptı. Ama ben ona şaşkın bir şekilde bakıyordum. Geliceğini dediği gün bugün müydü? Ve aralarında o kız da vardı. Eski nişanlısı. Koray'a yakın olmaya çalışıyordu ama Koray ona bakmıyordu bile. Etrafa bile bakmıyordu. O, bana bakıyordu... Bir an Emir'in öfkeli bakışlarını önce onun sonra da benim üzerimde hiss etdim. Bir-birimize baktık ama saniyeler sonra gözümü kaçırdım. Koray Demirel üniversitesini temsil etmek üzere gelmişlerdi ve sunum hazırlamışlardı. Birkaç saatlik birşeydi ama hepimiz kalmaya mecbur değildik. Yarım saat sonra sıkılmıştım ve gitmek istedim. Koray'la nişanlısının... Pardon, eski nişanlısının sunumu bitmişti ne de olsa. Onlarınkini merak ediyordum. Aşağıya baktığımda Savaş'ı olduğu yerde bulamadım. Birkaç dakika önce oradaydı oysaki.