Het meisje waar niemand naar kijkt

Hoofdstuk 22

Bine

'Ben je gek geworden? Ik dacht dat we ze subtiel gingen observeren,' fluisterschreeuw ik tegen Malik zodat ze het niet kunnen horen in de keuken.

'Dat was jouw plan. Senan en Nessy haten ons toch al, een beetje meer kan geen kwaad.'

Normaal zou het me niet kunnen schelen. Normaal zou ik het aan me voorbij laten gaan. Het is te veel moeite om Malik te controleren, te vermoeiend om me er mee te bemoeien. Ik zou nooit mijn best doen, moest ik het niet aan Nekana beloofd hebben. 'Je beseft toch dat ze zich nu anders gaan gedragen, hé?'

'Misschien, maar ik denk niet dat Nessy zich er veel van gaat aan trekken.'

'Waarom neem je dan het risico? Die twee zijn niet dom. Het zal niet lang duren vooraleer ze merken dat we minder vaak het huis uit gaan. Ze kunnen de connectie leggen met wat je hen vandaag hebt bevolen en dan zullen ze veel meer op hun hoede zijn. Dat kunnen we niet hebben.'

'Je gedraagt je vreemd, Bine. Sinds wanneer kan het jou schelen? Is er soms iets gebeurd tijdens de rapportering? Je hebt ook al gelogen over de promotie.'

Ik staar hem boos aan. Waarom kon hij zijn hersenen daarstraks niet gebruiken? 'Er is helemaal niets gebeurd. Het was een saaie bedoeling en bovendien heb ik helemaal niet gelogen.'

'Gisteren heb ik mijn vader gebeld. Ik heb hem gevraagd om me nog eens uit te leggen hoe het proces van promoveren in elkaar zit. Hij heeft het me uitvoerig beschreven. Laat me je een tip geven voor de toekomst, Bine: wanneer je liegt zorg dan dat je verhaal correct is. Niet alleen is het voor directe verwanten van Bannelingen onmogelijk om te promoveren – wat we allebei al wisten – bovendien krijg je ook altijd garantie in de vorm van een contract.'

Malik is het meest irritante wezen dat er bestaat. Hij laat me nooit met gerust. Doet alsof hij alles beter weet en hij luistert nooit naar mij. Zijn leven zou zoveel makkelijker zijn, moest hij zich er wat minder van aantrekken. 'Oké, ik heb gelogen, wat dan?'

'Ik begrijp niet waarom. Waar was die leugen goed voor?'

'Nekana is bezorgt om je. Ze liet me beloven om op je te letten.'

'Moeder? Waarom zou ze dat doen? Weet ze dan niet dat jij het minst gemotiveerde Familielid bent van de eeuw?'

'Hou jezelf toch niet voor de gek, Malik. Ik ben niet het enige probleemkind hoor. Denk je dat het de Familie niet opvalt hoe je je gedraagt rond Nesmiah? Nekana wou gewoon niet dat je domme dingen deed.'

Malik ziet er gekwetst uit. 'De enige reden dat ze dat weten is omdat jij het ze vertelt.'

'Je denkt toch niet dat ik ga liegen voor jou? Veel te vermoeiend.'

'Je hebt nochtans wel gelogen voor mijn moeder.'

'Ze is aardig tegen me. Bovendien, welk recht heb jij om te klagen? Je liegt ook niet voor mij.'

Hij slaakt een diepe zucht. 'Dat kan ik niet tegenspreken.'

'Als je het weet, stop dan met te doen alsof jij de volwassene bent.'

'Ik ben ouder dan jou,' zegt hij geïrriteerd.

'Het maakt je niet meer volwassen in gedrag.'

'Ja, ja. Ik weet het. Zullen we dan nu aan het werk gaan? We hebben nog steeds onze Verkennerstaak.'

'Prima. Zolang je mijn concentratie niet verbreekt hoort het vandaag vlotjes te gaan.'

'Je hebt gewoon geen talent,' zegt hij met een gemene grijns.

'Malik, je maakt me boos. Boosheid leidt me af.'

'Een goed Fam...'

'Familielid laat zich niet afleiden. Ik weet het! Stop met dat de herhalen.'

'Alleen wanneer jij stopt met je concentratie te verbreken.'

'Hou je bek dicht. We zijn tijd aan het verliezen.' Met stampende voeten loop ik het huis uit. Van zodra ik mijn reflectie in een raam zie storm ik erop af. In tegenstelling tot wat de meeste normale mensen zouden verwachten, breekt het glas niet. Moeizaam lukt het me om me door de Scheiding heen te werken.

'Dat ging vrij goed,' zegt Malik die naast me verschijnt.

'Niet dankzij jou,' mompel ik.

De wereld waar we net zijn binnengestapt ligt zwaar op mijn gemoed. De duisternis lijkt op me te drukken. Ik kijk achterom doorheen het glas dat lijkt te zweven door de lucht. Ik zie de straat waar we een paar seconden geleden nog in waren. Dat had ik beter niet kunnen doen. Het maakt dat ik terug wil gaan.

'Je zou eraan moeten wennen. Het is maar een paar uur,' troost Malik.

Ik ben blij dat hij hier is, ondanks alles wat ik daarnet zei. 'Laten we dit snel afhandelen.'