Het meisje waar niemand naar kijkt

Hoofdstuk 59

Senan

Het halfuur ging voorbij en Mia antwoordde niet.

Nu ben ik dus in de bibliotheek op zoek naar Mia en Warboel. Ik heb de bibliotheek nooit erg groot gevonden (desondanks dat het de grootste bib van Antwerpen is), maar nu ik elk gangpad afstruin op zoek naar Nesmiah en Warboel voelt het groter dan ooit.

Wanneer ik ze niet op de gelijkvloers vind, ga ik de irritante trappen op waarvan de treden te groot zijn om maar een keer op te kunnen te stappen, waardoor ik de hele tijd hetzelfde been moet opheffen om naar de volgende trede te gaan. (Kunnen ze geen normale trappen zetten?)

Ik vind Mia en Warboel vrijwel meteen. Ze liggen te slapen op een van de rode banken. Dat verklaart in ieder geval waarom Mia mijn sms niet heeft beantwoord. Ik maakte me zorgen om niets! In plaats van dat dit me oplucht word ik er enkel boos van. Ik ben voor niets hier naartoe gerend en nu weet ik niet wat ik moet doen. Doorgaan met mijn plan? Nu ik weet dat Mia me niet verdenkt is het te riskant om dat te doen, want als ik de keuze heb dan wil ik Nesmiahs affectie niet verliezen. Bovendien zou ze me nu kunnen beletten om Warboel mee te nemen. Nee, dit is niet het juiste moment.

Ik moet hier weg, vooraleer ze wakker worden. Dat is toch in ieder geval wat mijn logische verstand me verteld. Aan de andere kant wil ik niet weg. Ik wil Mia wakker schudden en tegen haar schreeuwen. Ze moet stoppen met me te negeren! Ik heb voor haar gezorgd, ik heb haar mijn aandacht gegeven. Waarom behandelt ze me zo respectloos? Warboel is van mij! Weet ze dan niet hoe lang ik heb gewacht op een kans om mijn wraak te kunnen nemen? Waarom wil ze me dat afnemen? Waarom? Ze moet stoppen met me in de weg te lopen. Als ze er niet was geweest, dan zou ik met niemand rekening moeten houden! Waarom bestaat ze?

Helaas kan ik die dingen niet zeggen. Ik weet heus wel dat Mia me niet expres heeft genegeerd. Ik weet dat het mijn eigen schuld is. Bovendien begrijp ik volledig waarom ze Warboel bij zich houdt, waarom ze tegenwoordig meer met haar omgaat dan met mij. Warboel is een entiteit waar je niet omheen kan. Het is niet zo dat Mia weet dat ik Warboel nodig heb, dat ik überhaupt wraak wil plegen. En ik wil niet dat Mia stopt met bestaan. Ik wil dat ze me begrijpt. Jammer genoeg kan ik dat niet riskeren. Mia is niet zoals mij. Ze zal het nooit begrijpen. 

------------------------------------

Senan is zo moeilijk om te schrijven. Ik hoop dat zijn contradictorische gedachten een beetje duidelijk zijn en ik ze niet te vaak herhaal?