Het meisje waar niemand naar kijkt

Hoofdstuk 51

Malik

Zo veel stambomen, het is niet te doen. Waarom zijn er zoveel mensen in de Familie? Ik heb nog maar vijftig jaar onderzocht, ben al meer dan een uur bezig en ik heb nog maar twee Bannelingen gevonden. Een Antonia en een Corinna. Ze zijn van dezelfde generatie en stonden dus in dezelfde stamboom. Er is niet veel informatie. Aangezien ze uit de officiële stamboom zijn geschrapt weet ik enkel hun geboortedatum en niet hun sterfdatum. Ze schelen slechts een paar jaar in leeftijd en zijn net zoals Nessy en Senan geen directe bloedverwanten. (Ik vraag me af of Bannelingen altijd in tweeën komen. Op het moment lijkt het wel zo, maar ik heb nog niet voldoende bewijs om die theorie te staven.)

Gefrustreerd scan ik de documenten. Om de bannelingen te identificeren moet ik alle versies met elkaar vergelijken om te zien of er personen ontbreken. Ik ben het echt beu. Wat een mens wel niet doet om zijn leven te beteren. Pas na tien minuten vind ik nog twee Bannelingen. Ook van dezelfde generatie. Het ziet er naar uit dat mijn hypothese best wel eens kan kloppen.

Het verbaasd me om te zien dat deze Bannelingen van dezelfde eeuw zijn als Antonia en Corinna. Blijkbaar kwamen Bannelingen vroeger inderdaad vaker voor. Ik zet de desbetreffende stambomen op dezelfde stapel als die van de andere Bannelingen. Van zodra ik er meer heb gevonden kan ik ze beter vergelijken.

Nesmiah

Solène neemt me mee naar de bovenverdieping van de bib. Ze laat mijn mouw pas los wanneer we op een van de banken zitten (ja, ze heeft dat de hele tijd vastgehouden – als een klein kind dat bang is zijn moeder te verliezen in een druk gebied). We zitten naast elkaar en ze staat de friemelen aan een los touwtje van haar T-shirt.

'Wil je soms iets doen met mij?' vraag ik. Ik kan het niet aan om een echt gesprek met haar te hebben, maar ik wil ook niet dat het ongemakkelijk wordt.

Haar hoofd gaat langzaam op en neer.

'Zijn er gezelschapspellen die je graag zou willen leren spelen?' Dat is iets wat ze waarschijnlijk nooit eerder in haar leven heeft gedaan.

Ze stopt met friemelen en kijkt me aan. Haar ogen stralen. 'Welk?'

'Oh,' ergens had ik niet gedacht dat ze zo makkelijk ging toestemmen. 'We hebben hier niet echt iets tot onze beschikking,' besef ik nu pas. 'Een bordspel gaat dus niet. Ken je schaar, steen, papier?'

Ze knikt heftig. 'In het lager zag ik... zag ik het vaak.'

'Dus je weet hoe het gaat?'

'Je zegt de woorden en dan maak je met je hand een van de drie vormen.'

'Wil je het proberen?'

'Ja!'

'Oké dan. Hou je hand klaar. Schaar, steen, papier!'

Ik heb papier en zij heeft schaar. Voor iemand die het nog nooit gespeeld heeft is ze verbazingwekkend goed. Beginnersgeluk.

----------------------------

Mijn boek WIS De wereld zonder geschiedenis komt op 2 december uit! Je kan het al bij je (online) boekhandel bestellen. De proloog kan je hier op Wattpad lezen.