Het meisje waar niemand naar kijkt

Hoofdstuk 41

Malik

Nessy doet vreemd. Ze heeft net haar sleutel in het slot gestoken wanneer ze zich omdraait en wegloopt. De sleutel zit zelfs nog in het slot. Normaal zou je de sleutel er toch op zijn minst uithalen? Nu kan iedereen die het maar wilt binnenkomen en door het huis snuffelen. Ik heb al bijna zin om mij aan Nessy bekend te maken en tegen haar te gillen om de sleutel te pakken. Dat is een Familiehuis! Ook al zorgt de Familie ervoor dat nergens bewijs ligt, dat betekent daarom niet dat je zo onvoorzichtig mag zijn.

Geïrriteerd haal ik de sleutel zelf uit het slot wanneer Nessy op een degelijke afstand is. Ze is naar de bibliotheek van Permeke gegaan. Voor zover ik weet is ze daar nog niet eerder geweest. Waarom is ze er zo plots naartoe gegaan?

Ik verstop me tussen de aanliggende gang boeken en hou haar tussen de schappen in het oog. Ik pak voor de zekerheid een willekeurig boek, zodat moest ze me opmerken ik een goed excuus heb.

In plaats van naar de boeken te kijken staat ze in het midden tussen de gang voor zich uit de kijken. Om de een of andere reden heb ik wat moeite om me op haar te concentreren. Mijn blik glijdt de hele tijd van haar af, tot ik besef dat ik op haar moet letten. Ik denk dat ze tegen zichzelf aan het spreken is. Ik heb echter geen idee wat de inhoud van woorden zijn. Ze dringen niet tot me door, ook al staat ze zo dicht bij me.

Dit is zeker niet normaal. Het Familiehoofd had ons gezegd om afwijkend gedrag onmiddellijk te melden. Ik weet niet zeker of dit afwijkend gedrag is aangezien ze gewoon naar de bib is gegaan en iedereen – geloof ik – wel eens tegen zichzelf spreekt, maar het is zeker abnormaal. Er is hier iets aan het gebeuren. Het kan natuurlijk zijn dat ik niet genoeg slaap heb gehad en me daardoor niet goed kan concentreren. Ik ben echter zeker dat het niet dat is. De Familie heeft ons geleerd om niet meteen conclusies te trekken. We moeten observeren en als er iets is dat niet lijkt te kloppen dan zit er waarschijnlijk meer achter.

Op het moment kan ik het niet melden zonder mijn locatie te verraden, dus het zal moeten wachten tot ze uit de bib is en ik mijn aandacht kan verdelen. Op het moment heb ik namelijk al mijn concentratie nodig om Nessy's woorden te ontcijferen.

Ik heb het Familiehoofd nog nooit zo enthousiast geweten. Het is de eerste keer in heel mijn leven dat er positief wordt gesproken over mijn werk

'Dat is goed nieuws,' zegt het Familiehoofd. 'Deze informatie – samen met wat Bine ons net heeft doorgestuurd – toont aan dat het eindelijk is begonnen.'

Ik weet dat het niet mijn plaats is om vragen te stellen, maar dit prikkelt mijn nieuwsgierigheid. 'Dat wat is begonnen?'

De vrouw antwoordt niet op mijn vraag. In plaats daarvan zegt ze mijn naam met krakende stem en stelt een vraag die ik niet had zien aankomen. 'Malik, vertel me eens, wat denk jij over je zus?'

Haar woorden maken me nerveus. Het is een strikvraag. 'Ik heb geen zus.'

'We weten allebei dat je er zo niet over denkt.'

Ik slik en kijk nerveus om me heen. Ik sta op straat en er is niemand om me heen, enkel het Familiehoofd aan de andere kant van de lijn. Niets dat ik als excuus kan gebruiken om niet te antwoorden.

'Nesmiah is geboren uit dezelfde ouders als jij. Jullie delen hetzelfde bloed. Natuurlijk is ze je zus.'

'Ze is een Banneling en ik maak deel uit van de Familie, er is geen relatie tussen ons,' antwoord ik volgens de woorden die me dag in dag uit zijn opgedrongen sinds Nessy's Verbanning.

'Ik moet toegeven dat je ouders je heel gehoorzaam hebben opgevoed, maar ik vraag je niet om papegaaienwerk te doen. Vertel me eerlijk wat je denkt over je zús, Nesmiah Van Der Sterren, voormalig genoemd Van Der Beiden.'