Het meisje waar niemand naar kijkt

Hoofdstuk 29

Senan

Ik heb de situatie nog kunnen redden. Mia heeft mijn abnormaliteit niet opgemerkt en we hebben Warboel overtuigd om een smartphone te gaan halen. Met dat kan ik in ieder geval haar bewegingen in de gaten houden. (Het is me niet heel duidelijk hoe ik dat moet doen – tot mijn spijt ben ik geen technologisch genie. Ik heb me altijd al meer bezig gehouden met goede oude magie.) Het zou natuurlijk beter zijn als ze hier zou blijven. Dan kan ik haar veel beter observeren, maar tot mijn grote ergernis kan ik niet alles controleren. Het is al goed dat Nesmiah geen afscheid lijkt te willen nemen van dat magische mirakel – mijn eigen onwilligheid komt dan minder vreemd over. Daarom begrijp ik heel goed dat ze niet wil wachten tot Bine en Malik terug komen. Warboel kan namelijk ieder moment van gedachten veranderen. Ik heb echter een plan. Dat plan vereist dat ik niet in de problemen kom met de Familie. Hun regels negeren brengt dat in gevaar.

Mia is de deur al uit. Ik snel naar de keuken om een korte boodschap neer te schrijven. Op die manier kunnen ze niet zeggen dat we hun regels hebben overtreden. Ik plak het op de deur van de keuken – die moeten ze sowieso passeren. Zo snel als ik kan ga ik Mia en Warboel achterna. (Het is maar goed dat ze enkel in één richting kunnen gaan, want anders zou ik ze niet meer vinden.)

'Je bent sneller geworden,' zegt Nesmiah, wanneer ik ze heb ingehaald.

'Echt waar? Niets van gemerkt.' Mijn conditie is helemaal niet verbeterd. Mia is het gewoon niet gewend om me te zien lopen. Hiervoor had ik er simpelweg geen reden toe.

De Fnac is druk. Alle mensen lijken op elkaar gedrukt te zijn. Gelukkig gaan ze allemaal als een boog om ons heen, dankzij de magische krachten van Warboel. Ik heb een hekel aan menigtes. Dat is iets waar ik nooit over heb moeten liegen. Ik ben het liefste thuis – in mijn eentje – mijn wraak aan het plotten.

'Wat voor een smartphone wil je?' vraagt Mia.

Warboel haalt haar schouders op. Als het aan mij ligt wil ik dat ze er eentje kiest die makkelijk te tracken is. Ik heb alleen geen flauw idee of de ene gsm daar beter voor is dan de andere. Het doet er niet toe. Ik kan altijd voorstellen om een gezamenlijk mailaccount aan te maken, dan heb ik zo goed als de volledige controle over die machine.

Nesmiah bestudeert elke smartphone grondig. Hoe lang duurt het om een keuze te maken? Het enige verschil tussen die dingen is de prijs. Pas na een eeuwigheid kiest ze er eindelijk een dunne, zwarte van gemiddelde grote uit. Jammer genoeg is het nog niet gedaan. Er moet ook nog een beschermhoes gekozen worden. Ik begin echt spijt te hebben dat ik ben meegekomen.

'We hebben alles. Ben je hier tevreden mee?' vraagt Mia.

Warboel knikt en loopt meteen naar de uitgang met haar nieuwe spullen. 'Hé, wacht,' zeg ik. 'We moeten nog betalen.'

Warboel negeert wat ik zeg en loopt direct door de detectiepoort. Meteen daarna klinkt er gepiep. Het lijkt alsof ze het helemaal niet hoort. In plaats van dat de winkelbewaker haar tegenhoudt, loopt hij naar het koppel dat op bijna hetzelfde moment als Warboel door de detectiepoorten ging. Ik was vergeten hoe hard ze genegeerd werd door de mensen. Het is verbluffend om te zien.

'We zouden naar de kassa moeten gaan,' zeg ik tegen Nesmiah.

Ze geeft me een rare blik. 'Waarom?'

'Dat is toch voor de hand liggend?'

'Ik vind van niet. Wat moeten we zeggen? "Hallo, we komen voor ons plezier wat geld doneren aan jullie stinkend rijke firma. Het is helemaal niet omdat onze vriendin net wat heeft gestolen."?'

'We kunnen het ook gewoon ongemerkt op de kassa leggen.'

'Senan, laat het gewoon. Het is hun eigen dikke schuld. Ze zouden haar niet moeten negeren. Bovendien verliezen we nu tijd. Solène is al uit het zicht verdwenen!'

-----------------------

Zoals gezegd: een dubbele update! Ik zal proberen dit keer op zondag te uploaden!