မင္းေဖေဖငါက...Gayမဟုတ္ဘူး!! [Completed]

အခန္း(၇)

[Zawgyi]

{ေတာင္ေအာက္သို႔ဆင္းၾကၿပီ}

စစ္ထ်န္းေတာင္မွာ အလြန္တရာျမင့္မားေသာ ေတာင္ထြတ္တစ္ခုျဖစ္ေပရာ ေတာင္ဆင္းေတာင္တက္လုပ္လ်ွင္ ဓားပ်ံစီးသြားျခင္းက ပိုမိုသင့္ေတာ္သည္။ သို႔ေသာ္လည္း ယခုေတာ့ျဖင့္ သြမ့္ရံုရွင္းမွာ လင္းမိုနွင့္အတူ ရွည္လ်ားမ်ားျပားလြန္းလွေသာ ေတာင္အဆင္းေလွကားထစ္မ်ားထက္၌ ေျခက်င္ေလ်ွာက္ေနရေလသည္။

သြမ့္ရံုရွင္း ကိုယ္ထဲမွ ေမာ့ယီြရွင္းမွာ အပ်င္းထူသူတစ္ဦးျဖစ္သည္နွင့္အညီ ပင္ပန္းသည့္အရာဆို ဘယ္အရာမွမလုပ္ဘဲ သက္သာစြာေနတတ္သည့္ လူမ်္ဳိးျဖစ္၏။ ယခုမူ မလဲႊေရွာင္သာ၍ လမ္းေလ်ွာက္ေနရၿပီ ျဖစ္ေခ်ရာ လူမွာ လမ္းေလ်ွာက္ေနရင္း ေပ်ာ့ေခြမသြားသည္ကပင္ အေတာ္ဟုတ္ေနေခ်ေပၿပီ။

လင္းမိုသည္ကား ဘာကိုအလိုမက်သည္ မသိ။ မ်က္ေမွာင္ႀကီးကုတ္လ်က္ ေျခလွမ္းႀကဲႀကီးမ်ားျဖင့္ လ်င္ျမန္စြာသြားေနေလရာ ငပ်င္းေလး သြမ့္ရံုရွင္းမွာ မေျပးရံုတမယ္ အမွီလိုက္ေနရေလသည္။

"ေဟာဟဲ...ေဟာဟဲ...ခဏရပ္ဦးဗ်!"

ေနာက္ဆံုး၌ သြမ့္ရံုရွင္း သည္းမခံနိုင္ေတာ့သျဖင့္ ေအာ္ဟစ္ကာ ရပ္ခိုင္းရေတာ့သည္။ သူတို႔သံုးနာရီေလာက္ မနားဘဲလမ္းေလ်ွာက္လာတာေတာင္ ေတာင္၏သံုးပံုတစ္ပံုမေရာက္ေသးေခ်။ သြမ့္ရံုရွင္း ေအာ္သံၾကားသျဖင့္ လင္းမိုလွမ္းလက္စ ေျခလွမ္းကိုရပ္ကာ ေနာက္သို႔လွည့္ၾကည့္သည္။

"ေနွးလိုက္တာ။"

"အစ္က္ု္ိႀကီးရဲ႕ ဒီညီေလးက အစ္ကိုႀကီးလို အပင္ပန္းမခံန္ုင္ဘူးဗ်။ က်င့္ႀကံဆင့္ပိုျမင့္ၿပီး သက္လံုေကာင္းတယ္ဆိုတိုင္း အငယ္ကို အန္ုိင္မက်င့္နဲ႔။ ဟြန္း!!"

သြမ့္ရံုရွင္း မေက်မနပ္ျဖင့္ နွာမႈတ္လိုက္ၿပီး ေလွကားေပၚမွာပင္ ေျခပစ္လက္ပစ္ထိုင္ခ်လိုက္သည္။ ေစာေစာက သူ႔သားသားေလး တစ္ခုခုကို ေဒါသထြက္ေနပံုရလို႔ သူမေျပာရဲဘဲ ႀကိတ္မွိတ္သည္းခံလာတာ။ ခုေတာ့ ေဒါသထြက္ၿပီး ရိုက္သတ္လည္း သတ္ပါေစေတာ့။ ဒီ့ထက္ပိုၿပီး သူမေလ်ွာက္န္ုိင္ေတာ့ေပ။ ဘာေၾကာင့္အေၾကာင္းအရင္းမရွိေဒါသထြက္ေနသလဲဆိုတာကိုလည္း သူအေျဖမရွာနိုင္ျပန္။